STSJ Galicia 195/2020, 7 de Mayo de 2020
| Jurisdicción | España |
| Fecha | 07 Mayo 2020 |
| Número de resolución | 195/2020 |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4
A CORUÑA
SENTENCIA: 00195/2020
-N56820
PLAZA GALICIA S/N
Teléfono: 881881125-881881123 Fax: 881881126
Correo electrónico: sala4.contenciosoadministrativo.tsxg@xustiza.gal
IL
N.I.G: 36057 45 3 2019 0000196
Procedimiento: AP RECURSO DE APELACION 0015032 /2019
Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA
De D./ña. TESORERIA GENERAL DE LA SEGURIDAD SOCIAL
Representación D./Dª.
Contra D./Dª. CONCELLO DE VIGO (PONTEVEDRA)
Representación D./Dª.
RELATOR: D. FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA
NO NOME DE EL-REI
A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a
SENTENZA
Ilmos./as. Sres./as. D./Dª
MARIA DOLORES RIVERA FRADE-PTE
JUAN SELLES FERREIRO
FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
MARIA DEL CARMEN NÚÑEZ FIAÑO
A CORUÑA, sete de maio de dous mil vinte.
No recurso de APELACION que, co número 15032/2019, presentado pola TESOURERÍA XERAL DA SEGURIDADE SOCIAL, representada e dirixida polo letrado dos servizos xurídicos, contra a sentenza 251/19 do XULGADO DO CONTENCIOSO NÚM.2 de VIGO. É parte a Administración demandada o CONCELLO DE VIGO, representada e asistida polo letrado dos seus servizos xurídicos.
É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.
DE FEITO
O 09.120.2019 o Xulgado do Contencioso núm.2 de Vigo ditou unha sentenza que rexeitaba o recurso contencioso contra o acordo de 19.02.2019 do TEAM de Vigo; vía de prema por débedas di IBI.
Formulou un recurso de apelación solicitando a súa revogación .
O letrado do Concello opúxeronse ó recurso.
Na sustanciación do recurso observáronse as prescricións legais, sendo a súa contía 91.096,70 EUROS.
A sentenza de instancia- recollendo o criterios doutras precedentes e de sentenzas desta Sala ( 313/2019 )- subliña que estarmos ante a vía de prema, na condición de suxeito pasivo da TXSS e na non aplicación das sentenzas alegadas pola TXSS.
O letrado da TXSS combate a sentenza reproducindo os argumentos da instancia: o suxeito pasivo do imposto é a CCAA de Galicia por efecto dos RD 258/1985 e 213/1996 e do art. 81.1 LXSS - modificación Lei 52/2003.
O letrado do Concello rebate estas pretensións.
Coma indica a sentenza de instancia e o letrado do Concello, verbo da cuestión controvertida, pronunciouse este Tribunal en reiteradas sentenzas, sendo a última a 313/2019 onde dixemos:
Para decidir o presente recurso de apelación cabe apuntar que mediante sentenzas desta Sala, do 7 de xuño de 2017, 30 de xuño de 2017 e 15 de outubro de 2018, desestimatorias dos recursos de apelación 15006/2017, 15013/2017 e 15017/2018, respectivamente , tamén promovidos pola aquí apelante TGSS e nas que se recollían formulacións e pretensións similares á formulación desenvolta no presente recurso de apelación . Nos fundamentos de dereito primeiro e segundo de dicha sentencia do 30 de xuño de 2017 indicouse o seguinte:
" PRIMEIRO.- Álzase a TGSS fronte a a sentenza ditada con data 20 de febreiro de 2017 polo Xulgado Contencioso-Administrativo nº 2 de Vigo en procedemento ordinario 434/2016 interesando a súa revogación na consideración de que o juzgador "a quo" interpretou erroneamente o artigo 81.1 LGSS , en redacción dada pola Lei 52/2003. SEGUNDO.- Convén precisar que o acto inicialmente recorrido é a providencia de constrinximento dimanante de liquidación do Imposto de Bens Inmobles que o Concello de Vigo víralle á TGSS e que o motivo de oposición "erro na identificación do suxeito pasivo do imposto" articulouse ao amparo da causa prevista en a letra e) do artigo 167.3 LXT pois, a xuízo o seu xuízo, a obrigada ao pago do imposto é a Xunta de Galicia xa que os inmobles respecto de os que se vira o IBI foron adscritos á Comunidade Autónoma de Galicia en virtude dos Reais Decretos de transferencia 258/1985, do 23 de xaneiro, sobre traspaso á devandita Comunidade Autónoma de funcións e servizos do INSERSO e Real Decreto 213/1996, do 9 de febreiro, sobre ampliación do anterior. Na liña do exposto no fundamento de dereito segundo da sentenza apelada, destacaremos que non pode a TGSS con ocasión do recurso interposto contra a providencia de constrinximento derivada das liquidacións de o IBI ventilar a cuestión relativa á determinación do suxeito pasivo, que xa se fixou nos actos de liquidación conforme á titularidade catastral dos bens inmobles que nos incumben. A controversia suscitada sobre a determinación do suxeito pasivo do imposto por razón da adscrición dos bens á Administración Autonómica a pesar da titularidade dos mesmos (tamén catastral) da TGSS é unha cuestión xurídica que debese exporse, no seu caso, á mantenta do recurso contra a liquidación, polo que en ningún caso conforma "un erro ou omisión no contido da providencia de constrinximento que impida a identificación do debedor ou da débeda constritiva".A feixes, lembraremos, dun lado, que en a nosa recente sentenza do 7 de xuño de 2017, recaída en recurso de apelación 15006/2017 (relator Sr. JUAN SELES FERREIRO) confirmouse o criterio do Concello, transcribindo outra do TSJ de Aragón do 9 de decembro de 2015 que citaba a impugnada que di: " PRIMEIRO.- O problema suscítase a partir do feito de que o inmobles obxecto de liquidación tributaria de o IBI polo Concello de Zaragoza son propiedade da actriz Tesourería Xeral de a Seguridade Social (TGSS, en diante), pero sobre os mesmos existe unha cesión de uso a favor da Comunidade Autónoma de Aragón.
Nesta situación, a actriz TGSS solicita que se declare que o suxeito pasivo obrigado por subrogación legal directamente ao pago de o IBI é a Comunidade Autónoma de Aragón, petición que fundamenta no artigo 61 do Real Decreto Lexislativo 2/2004, do 5 de marzo (A LEI 362/2004) e no 81.1 do texto refundido da Lei Xeral de a Seguridade Social , precepto este que tras precisar que a titularidade do patrimonio único de a Seguridade Social corresponde a a Tesourería Xeral de a Seguridade Social, dispón -no que agora interesa- que as Administracións Públicas ás que se adscribiron ou transferido bens inmobles do patrimonio de a Seguridade Social deben "d) Asumir, por subrogación, o pago das obrigacións tributarias que afecten aos devanditos bens". Desta previsión legal conclúe que o suxeito pasivo de o IBI dos expresados inmobles é neste momento a Comunidade Autónoma de Aragón, de xeito que o Concello de Zaragoza debe requirir de pago tanto en vía voluntaria como executiva á Comunidade, ao ser esta a obrigada ao pago e suxeito pasivo, por subrogación legal, do abono do imposto.
Fronte a esta postura, a demandadas Comunidade Autónoma de Aragón e Concello de Zaragoza opuxeron que a actriz ostenta a titularidade das leiras no Catastro que xestiona a Administración na que a demandante se integra, polo que debe soportar tamén as consecuencias dos seus propios actos. E razoan que o suxeito pasivo é a persoa que ten a titularidade do dereito que, no seu caso, sexa constitutivo do feito impoñible do imposto - art. 63.1 TRLRHL (A LEI 362/2004 )-, "sen prexuízo da facultade do suxeito pasivo de repercutir a carga tributaria soportada conforme ás normas de dereito común " - art. 63.2 TRLRHL (A LEI 362/2004 )-. Todo iso conxugado tamén co art. 76.1 do citado texto legal en canto impón aos suxeitos pasivos a obrigación de formalizar as declaracións conducentes á modificación do Catastro Inmobiliario, pois é leste o que determina o suxeito pasivo, e non os concellos, cuxas facultades se achan limitadas pola previsión do art. 77.1 do TRLRHL (A LEI 362/2004 ) e non alcanzan a identificación e determinación, nin a modificación do suxeito pasivo. En definitiva, a xestión catastral do imposto impoñería unha revisión do Catastro que non tivo lugar. Alégase tamén que a notificación do valor catastral aos suxeitos pasivos de o IBI constitúe un orzamento inescusable de eficacia das liquidacións tributarias que pretendan apoiarse naquel.
E como cuestións formais ou adxectivas, a defensa do Concello de Zaragoza expuxo que debía sopesar o Xulgado se nos achamos ou non ante un acto de trámite que decide directa ou indirectamente o fondo do asunto, determina a imposibilidade de continuar o procedemento, produce indefensión ou prexuízo irreparable a dereitos ou intereses lexítimos - art. 25.1 LJCA (A LEI 2689/1998) -. E expón así mesmo que non consta adoptado pola actriz o acordo correspondente para o exercicio de acciónelas - art. 45.2.d) LJCA (A LEI 2689/1998) -.
A sentenza apelada estima a demanda, con apoio na sentenza do TSJ do País Vasco do 28 de xuño de 2010 e da sentenza do TSJ da Comunidade Valenciana do 11 de xullo de 2007 , por entender que tras a Lei 52/2003 (A LEI 1864/2003) que introduce a nova redacción do art. 81.1 do texto refundido da Lei Xeral de a Seguridade Social , estamos ante unha determinación legal do obrigado tributario que incide directamente na identificación do suxeito pasivo e que dá soporte legal á posibilidade de que se lle viren directamente os recibos.
.......
Respecto a a cuestión...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba