STSJ Galicia 85/2016, 9 de Marzo de 2016

PonenteJOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ-CASTROVERDE
ECLIES:TSJGAL:2016:1504
Número de Recurso15399/2015
ProcedimientoPROCEDIMIENTO ORDINARIO
Número de Resolución85/2016
Fecha de Resolución 9 de Marzo de 2016
EmisorSala de lo Contencioso

T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4

A CORUÑA

SENTENCIA: 00085/2016

- N11600

PLAZA GALICIA S/N

N.I.G: 15030 33 3 2015 0000795

Procedimiento : PO PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015399 /2015 /

Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA

De D./ña. NUBLA SL

LETRADO RAFAEL GARCIA LLANEZA

PROCURADOR D./Dª. RICARDO SANZO FERREIRO

Contra D./Dª. CONSELLERIA DE FACENDA, TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA

LETRADO LETRADO COMUNIDAD, ABOGADO DEL ESTADO

PROCURADOR D./Dª.,

PONENTE: D. JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

EN NOMBRE DEL REY

La Sección 004 de la Sala de lo Contencioso-Administrativo del Tribunal Superior de Justicia de Galicia ha pronunciado la

SENTENCIA

Ilmos./as. Sres./as. D./Dª

JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

JUAN SELLES FERREIRO

FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

MARIA DEL CARMEN NUÑEZ FIAÑO

A CORUÑA, nueve de Marzo de dos mil dieciséis.

En el recurso contencioso-administrativo que, con el número 15399/2015, pende de resolución ante esta Sala, interpuesto por NUBLA S.L., representada por el procurador D. RICARDO SANZO FERREIRO, dirigido por el letrado D. RAFAEL GARCIA LLANEZA, contra ACUERDO DEL TRIBUNAL ECONOMICOADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA DE FECHA 16/03/2015. IMUESTO TRANSMISIONES PATRIMONIALES Y ACTOS JURIDICOS DOCUMENTADOS. EXPEDIENTE 15/347 AL 371/2015 ACUMULADOS. Es parte la Administración demandada el TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, representado por el ABOGADO DEL ESTADO.

Es ponente el Ilmo. Sr. D. JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE.

ANTECEDENTES DE HECHO
PRIMERO

Admitido a trámite el presente recurso contencioso-administrativo, se practicaron las diligencias oportunas y, recibido el expediente, se dio traslado del mismo a la parte recurrente para deducir la oportuna demanda, lo que se hizo a medio de escrito en el que, en síntesis, tras exponer los hechos y fundamentos de Derecho que se estimaron pertinentes, se acabó suplicando que se dictase sentencia declarando no ajustada a Derecho la resolución impugnada en este procedimiento.

SEGUNDO

Conferido traslado a las partes demandadas, se solicitó la desestimación del recurso, de conformidad con los hechos y fundamentos de Derecho consignados en las contestaciones de la demanda.

TERCERO

No habiéndose recibido el asunto a prueba y declarado concluso el debate escrito, quedaron las actuaciones sobre la mesa para resolver.

CUARTO

En la sustanciación del recurso se han observado las prescripciones legales, siendo la cuantía del mismo de 30.403,22 euros.

FUNDAMENTOS JURIDICOS
PRIMERO

El presente recurso jurisdiccional lo dirige la entidad mercantil NUBLA, S.L. contra el acuerdo del Tribunal Económico-Administrativo Regional de Galicia de fecha 16 de maro de 2015, dictado en las reclamaciones 15347/2015 a 15371/2015, ambas inclusive -acumuladas- sobgre liquidación en concepto de Impuesto sobre Transmisiones Patrimoniales y Actos Jurídicos Documentados.

En escritura pública de fecha 10 de octubre de 2012 la entidad mercantil "Desarrollo de Activos Inmobiliarios SAU" transmitió a la demandante, en escritura de dación en pago, 25 viviendas, con su trastero y garaje, en el municipio de Oleiros (A Coruña). Operación que se hace una vez levantado el concurso voluntario en que había sido declarada dicha mercantil, en el cual se valoraron los activos de acuerdo con el informe emitidos por los administradores concursales; valoración que es la que se toma en consideración para efectuar la transmisión.

A la demandante se le notificó trámite de audiencia en expedientes de comprobación de valores ( artículo

57.1, e) LGT -dictamen de peritos de la Administración- en el que se valoraron el metro cuadrado de vivienda, trastero y plazas de garaje de acuerdo con la Orden de precios medios en el mercado de 20 de agosto de 2012. Notificada la propuesta de liquidación, la recurrente participa a la Administración la consideración de viviendas protegidas de los bienes transmitidos, por lo que se notifica nueva valoración de acuerdo con la certificación de precio máximo de cada uno de los inmuebles, lo que lleva a rebajar la valoración del metro cuadrado de vivienda y a aumentar el precio de trasteros y plazas de garaje.

Entiende la demandante que al actuar de este modo la Administración, aparte de incurrir en "reformatio in peius" utiliza un criterio de valoración que no se corresponde con el valor real de lo transmitido ( artículo 10 del Real Decreto Legislativo 1/1993, de 24 de septiembre, por el que se aprueba el Texto Refundido de la Ley del Impuesto sobre Transmisiones Patrimoniales y Actos Jurídicos Documentados), teniendo el certificado de precio máximo otra finalidad y no correspondiéndose sus valores con la situación del mercado inmobiliario en Galicia en el año 2012.

Asimismo, estima improcedente el recargo del 5% impuesto de acuerdo con lo dispuesto en el artículo 27 LGT, pues no pudo presentar las autoliquidaciones en plazo por la exigencia de la Administración autonómica de que a la escritura se incorporase número suficiente de folios en blanco para acreditar el pago del impuesto, no obstante lo cual el pago del impuesto se efectuó dentro del plazo habilitado al efecto.

SEGUNDO

La convergencia entre precio máximo de la vivienda protegida certificado por la Administración autonómica y el valor real del bien la hemos analizado, recientemente, en nuestra sentencia de 9/12/15, dictada en el recurso 15587/14, en la que indicamos lo siguiente:

de venda non exime á Administración da obrigación de motivar por que modificou o método de valoración e aquel constitúe o valor real e non o declarado.

Partindo de que a Administración non queda vinculada polo método de valoración que empregue nun inicial procedemento de comprobación de valores anulado, podendo empregar no novo que inicie, calquera dos que refire o artigo 57.1 da Lei 58/2003, de 17 de decembro, Xeral Tributaria, lembrar que a citada sentenza do Tribunal Supremo de 19 de outubro de 1995 - RJ 1995\7308-, establece: ??Con todo, declarar a procedencia e validez do expediente de comprobación de valores en atención á estrita aplicación do exposto, supoñería descoñecer a reiterada doutrina desta Sala respecto da transmisión inter vivos de vivendas de protección oficial contida entre outras nas Sentenzas de 26 marzo 1991 ( RJ 1991\2415), 19 marzo 1990 ( RJ 1990\1995), 19 xuño 1989 ( RJ 1989\4673), 22 abril 1985 ( RJ 1985\1824) e 26 marzo 1983 ( RJ 1983\1594)

, en todas as cales, como se indica textualmente na de 26 marzo 1991, sinálase a innecesariedad de comprobación de valores destas Vivendas - cando o valor declarado coincida co oficialmente fixado para a súa venda- xa que estando afectadas estas vivendas dunhas limitacións respecto da súa venda, arrendamento e uso, que inflúen no seu prezo real, para alterar o prezo máximo de venda sería necesario eliminar estas limitacións, as cales mentres subsistan inflúen tanto no prezo de mercado como no valor intrínseco do ben, polo que tales Vivendas entran no mercado inmobiliario en condicións de inferioridade respecto das de renda libre, polo que quen adquire unha Vivenda destas características adquire un ben sempre de menor valor que o que tería de non habérselle atribuído esta natureza, o que debe traducirse en que dita minoración teña o seu reflexo nun menor valor a efectos tributario?.

O suposto analizado en dicha sentencia non coincide co presente caso. Alí discutíase a pertinencia dunha comprobación de valores pola Administración cando o contribuínte declaraba como base impoñible na transmisión onerosa dunha vivenda de protección oficial o prezo máximo de venda, resolvéndose en sentido negativo, pois ao actuar devandito prezo como límite do valor do inmoble, ningún sentido ten o procedemento xa que se asume o valor máximo polo interesado sendo, por elo, innecesaria calquera comprobación. Con todo, no caso de autos o suxeito pasivo declara un valor inferior ao prezo máximo de venda e a Administración simplemente asume este en base ao certificado do IGVS que o determina, sen ningunha motivación adicional. Entende este Tribunal que a certificación do IGVS determina un prezo máximo de venda fixado pola inclusión do inmoble na zona xeográfica 1, que non ten por que coincidir co real da vivenda e trasteiro, que polas súas concretas peculiaridades e características, que han de ponderarse pola Administración para os efectos que analizamos, pode ser inferior.

Neste sentido, a sentenza do TSJ de Castela A Mancha de 2 de maio de 2014 (Roj: STSJ CLM 1249/2014 - ECLI:É:TSJCLM:2014:1249) reseña: ??só sabemos que o informe acolle o valor máximo de venda fixado anualmente para vivendas de protección oficial de acordo co establecido no Real Decreto 3148/1978, pero non se nos proporciona no informe de valoración explicación algunha de por que se acode a ese prezo máximo e non a outro inferior?.

Esta Tribunal, aínda que no contexto doutro método de valoración prezos medios de mercado, xa apuntaba na súa sentenza 118/2014, de 12 de marzo, a necesidade de motivar a valoración das VPO: Aplicarmos lestes principios ó caso de autos e resulta que a aplicación dá Orde de prezos medios carreta, en por se, que ou inmoble non é obxecto de inspección por técnico ningún e que a valoración determínase por criterios abstractos sen consideración dás peculiares circunstancias do inmoble.

Por todo iso, o recurso debe estimarse por falta de motivación.

Aplicarmos estes principios ó caso de autos e se ben na certificación do IGVS figura coma prezo máximo de venda ó de 113.881,92 euros, non é menos certo que coma se deduce este é un prezo máximo - coa finalidade de limitala especulación con este tipo de vivendas- e non necesariamente o prezo real (. . .)>>.

Pues bien, en el presente...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba
2 sentencias
  • STSJ Cataluña , 24 de Noviembre de 2020
    • España
    • 24 Noviembre 2020
    ...por cuanto requiere análisis de la voluntariedad del contribuyente. Cita la STSJ Cataluña de 16.5.2013, rec. 530/2010. La STSJ Galicia, de 9.3.2016, considera que no puede imponerse en caso de fuerza mayor o caso fortuito. Es preceptiva la comunicación de la factura rectificativa a la Admin......
  • STSJ Galicia 562/2016, 23 de Noviembre de 2016
    • España
    • 23 Noviembre 2016
    ...Como la propia demanda reconoce estamos ante una prestación accesoria que no tiene carácter sancionador. En nuestra sentencia de 9 de marzo de 2016 (recurso 15399/15 ) (FJ 2) destacábamos que STS de 22/12/10 (RCUD 35/07 ) que a tal efecto no basta con ingresar, sino que la regularización de......

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR