STSJ Galicia 228/2008, 16 de Abril de 2008

PonenteFERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
ECLIES:TSJGAL:2008:594
Número de Recurso15445/2008
ProcedimientoCONTENCIOSO
Número de Resolución228/2008
Fecha de Resolución16 de Abril de 2008
EmisorSala de lo Contencioso

T.S.J.GALICIA CON/AD SEC.4

A CORUÑA

SENTENCIA: 00228/2008

PONENTE: D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

RECURSO NUMERO: PROCEDIMIENTO ORDINARIO 15445/2008

RECURRENTE: Enrique

ADMINISTRACION DEMANDADA: TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA

NO NOME DO REI

A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a seguinte

SENTENZA

Ilmos. Sres. D.

JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

MARIA DOLORES GALINDO GIL

A CORUÑA, dieciséis de Abril de dos mil ocho.

No recurso contencioso-administrativo que, co número 15445/2008, ANTES TRAMITADO NA SECCIÓN TERCEIRA COMO PO NÚM. 8359/2003, está pendente de resolución ante esta Sala, e que foi interposto por don Enrique, representado polo procurador don RAMON DE UÑA PIÑEIRO, e dirixido polo letrado don ALEJO CALATAYUD SEMPERE, contra ACORDO DO 23-7-03 QUE DESESTIMA RECLAMACION CONTRA OUTRO DA A.E.A.T. DE OURENSE SOBRE LIQUIDACION EN CONCEPTO DE IMPOSTO SOBRE O VALOR ENGADIDO, EXERCICIOS 1990, 91 Y 92. NUM000. É parte a Administración demandada o TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REXIONAL DE GALICIA, representado polo AVOGADO DO ESTADO.

É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.

ANTECEDENTES DE FEITO

PRIMEIRO

Tras se admitir a trámite o presente recurso contencioso-administrativo, practicáronse as dilixencias oportunas, e unha vez recibido o expediente, déuselle traslado del á parte recorrente para formular a oportuna demanda, o cal se fixo por medio dun escrito no que, tras expoñer os feitos e fundamentos de Dereito que se estimaron pertinentes, se acabou suplicando que se ditase unha sentenza pola que se declare non axustada a Dereito a resolución impugnada neste procedemento.

SEGUNDO

Conferíuselle traslado á parte demandada, quen solicitou o rexeitamento do recurso, de conformidade cos feitos e fundamentos de Dereito consignados na contestación da demanda.

TERCEIRO

Recibiuse o asunto a proba e declarouse concluso o debate escrito na contestación da demanda.

Cuarto

Na tramitación do recurso observáronse as prescripcións legais. A súa contía é indeterminada.

FUNDAMENTOS XURIDICOS

PRIMEIRO

O acto que se recorre é o acordo de 23.07.2003 do TEAR que rexeita a reclamación económico administrativa contra a liquidación por parte da AEAT de Ourense do IVE dos exercicios dos anos 90-91-92 derivados do contrato de cesión de solar por obras futura de 01.04.1990 (contrato privado elevado a público o 28.10.1992) e a sancion tributaria.

O contrato de 01.04.1990 entre os propietarios do solar (SRs. Luis Enrique e Montserrat ) e o promotor (Sr. Enrique ) o cualificaron como de cesión de dereito de superficie con reversion parcial do edificado, e o IVE correspondente á reversión dos inmobles o pagarían os propietarios do solar.

A AEAT cualificou a operacion como un contrato de permuta de solar por obra futura, e liquidoulle o IVE ó promotor, e sancionou. Unha inicial reclamacion estimouno o TEAC poe errar no momento no que debían valorarse os bens, e tras unha nova valoracion do perito da administracion, o recorrente achegou un informe pericial e practicouse unha taxación pericial contradictoria, liquidandose o IVE con xuros de mora de acordo co ditame do perito terceiro e sancionándoo.

O recurso limítase os seguintes puntos: a) valoración dos bens; b) xuros de mora e c) sanción.

Desta limitada cognicion derívase unha consecuencia: o recorrente non discrepa do criterio da administración de que a operacion formalizada o 01.04.1990 é un contrato de permuta de solar por obra futura e, como tal, dá lugar a dúas operacions distintas, a permuta do solar, suxeita o ITP e que paga o adquirente e a entrega de bens, suxeita o IVE e que satisface o promotor (aínda que no contrato privado acordaran que o IVE o pagarían os cedentes)

Operacións que liquidan impostos diferentes e por distintas administracións.

O recorrente sostén que a Xunta de Galicia liquidoulles ós Srs. Luis Enrique o ITP partindo dunha base impoñible (¿a declarada?) de 51.025.373 ptas, e que a AEAT tramitou un acta por incremento patrimonial, atribuindo un valor os inmobles de 61.000.000 ptas.

Estamos ante unha pretensión - unicidade de valoracións - que non se suscitou en vía administrativa, que non se acredita e que - con matices- rexeita a xurisprudencia.

A transcendencia das valoración dos bens que se efectúen nunha e outra transmision mereceu unha distinta resposta na xurisprudencia; a prol dun unico valor a STSX Valencia de 31.05.2005:

Más concretamente, los recurrentes intentan amparar su pretensión, además de en determinadas argumentaciones de menor virtualidad jurídica, en otro tipo de alegaciones, como la relativa a que el valor a aplicar en nuestro supuesto debe corresponderse con una regla de valoración unificada e intertributaria. En definitiva, lo que vienen a expresar aquí los recurrentes es que no resultaría de recibo que la Administración tome, a los efectos del ITP, el valor comprobado por ella misma, y luego, viniéndose contra sus propios actos, acuda al precio de la compraventa que consta en la escritura a los efectos del incremento patrimonial computable en el IRPF, pues ambos valores vienen referidos a la misma adquisición.

Por su parte, la Administración demandada se opone a tal postulado de los actores, aferrándose al criterio legal de determinación del valor de adquisición constituido por el importe real de la adquisición, y entendiendo que dicho importe real de adquisición no puede ser otro que el precio de la adquisición consignado en la escritura pública de compraventa. Además, añade que los criterios de valoración legalmente determinados para el ITP y para el cálculo del incremento patrimonial del IRPF son diferentes, ya que, para el primero, sería «el valor real del bien trasmitido», y, para el segundo «el importe real por el que dicha transmisión se hubiera efectuado», lo que vendría a justificar la distinta valoración considerada para cada uno de tales impuestos.

Ciertamente, en una primera aproximación a la cuestión suscitada, no cabe duda de que -como sostienen los recurrentes- parece un contrasentido, al menos desde el punto de vista de la lógica humana ajurídica, que la valoración económica de una misma adquisición pueda considerarse cuantitativamente diferente según el impuesto de que se trate, acudiendo la Administración a la valoración que más le conviene (es decir, para obtener una mayor exigencia tributaria del contribuyente), de manera que, a los efectos del ITP, se tome el superior valor comprobado y no el que consta en la escritura pública como precio de adquisición, y, en cambio, a los efectos del IRPF, desdeñe su propia valoración comprobada y atienda al importe que figura en la escritura pública de compraventa.

Pero es que, por ende -y esto es lo que mayormente importa-, un estudio o análisis de superior calado acerca del fundamento y finalidad de ambos impuestos, nos lleva a la conclusión de que tal actuación de la Administración tributaria contraría también la estricta lógica jurídica.

A este respecto, debe principiarse con el examen de la doctrina jurisprudencial al respecto, y, por su interés y alto componente clarificador, debemos referirnos a la sentencia de la Sala Tercera, Sección 2.ª del Tribunal Supremo, de fecha 5.10.1995 (Ponente Gota Losada), la que, si bien gira en torno a otro tipo de cuestiones (base imponible por el ITP correspondiente a fincas adquiridas en subasta pública), contiene importantes consideraciones sobre el ITP que resultan plenamente trasladables al supuesto que nos ocupa. En dicha sentencia, se afirma que:

El Impuesto sobre Transmisiones Patrimoniales, en su concepto "transmisiones patrimoniales onerosas", es un tributo de naturaleza indirecta que grava el tráfico patrimonial entre particulares, por actos "inter vivos" y a título oneroso, con vocación de someter a gravamen el importe verdadero o real de las transmisiones, como auténtica medida de la capacidad de pago; sin embargo, la realidad sociológico-fiscal de España hizo comprender al legislador, desde el momento mismo del establecimiento del primer antecedente histórico de este tributo (los anteriores Impuestos de Derechos Reales y sobre Transmisiones de Bienes), la dificultad de conocer el verdadero importe de las prestaciones y contraprestaciones inherentes a toda transmisión onerosa (precios, cánones, rentas, etc.), tan es así que uno de los más conspicuos estudiosos del Impuesto de Derechos Reales llegó a decir que el propósito de tributar conforme a la verdad era una completa quimera, de ahí que el legislador no tuviera más salida que establecer como alternativa al precio declarado (probablemente no veraz), un concepto distinto, que denominó "verdadero valor", señalado o fijado mediante la comprobación administrativa, utilizando a tal efecto diversos medios especificados en los Textos refundidos del tributo, y en el artículo 52 de la Ley General Tributaria de 28 de Diciembre de 1963.

Posteriormente, la Ley 32/1980, de 21 de Junio, reguladora del Impuesto sobre Transmisiones Patrimoniales y Actos Jurídicos Documentados, sustituyó el concepto de "verdadero valor", por el de "valor real", haciendo así énfasis en la transcendencia de la realidad, sobre lo fingido u ocultado como se argumenta en los siguientes fundamentos de derecho.

La transcendencia práctica del valor comprobado, como expresión del verdadero valor, después, valor real, indujo a un sector de la doctrina científica y sobre todo, a la Administración Tributaria, a una transustanciación del tributo, consistente en mantener que el objeto de éste ya no era gravar el importe cierto de las transmisiones onerosas, sino un valor teórico de mercado, independiente y superpuesto al importe de la operación económica gravada.

Esta tesis defendida de modo absoluto...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba
1 sentencias
  • STSJ Cataluña 716/2011, 22 de Junio de 2011
    • España
    • 22 Junio 2011
    ...venta se siga el valor fijado en la escritura pública». La misma posición ha sido mantenida por el Tribunal Superior de Justicia de Galicia, en su sentencia núm. 228/2008, de 16 de abril . QUINTO Siendo que la liquidación inicialmente impugnada ya ha sido anulada por el TEARC por no ajustar......

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR