STSJ Galicia 223/2022, 3 de Junio de 2022
| Jurisdicción | España |
| Emisor | Tribunal Superior de Justicia de Galicia, sala Contencioso Administrativo |
| Fecha | 03 Junio 2022 |
| Número de resolución | 223/2022 |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.3
A CORUÑA
SENTENCIA: 00223/2022
PONENTE: D. LUIS VILLARES NAVEIRA
RECURSO: PROCEDIMIENTO ORDINARIO 7146/2021
RECURRENTE: COLEGIO OFICIAL DE VETERINARIOS DE PONTEVEDRA
Procurador: JUAN PEDRO PERREAU DE PINNINCK Y ZALBA
Letrado: OSCAR AITOR PISON DA SILVA
ADMINISTRACION DEMANDADA: CONSELLERIA DE SANIDADE
Procurador:
Letrado: ABOGACIA DE LA COMUNIDAD
A Sección 003 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a
SENTENZA
Presidente:
Francisco Javier Cambón García
Maxistrados :
Juan Carlos Fernández López
Luís Villares Naveira (Relator)
A Coruña, 3 de xuño de 2022
ANTECEDENTES DE FEITO
Actividade administrativa impugnada. Posicións das partes.
A parte recorrente presenta unha demanda ante a Sala, que é aquendada a esta Sección, sendo designado Maxistrado Relator Luís Villares Naveira.
A demandante impugna a inactividade administrativa da Consellería de Sanidade ante o requirimento formulado en data 13/3/2017 e reiterado o 17/12/2019 para que a administración aprobase unha disposición regulamentaria que desenvolvese o procedemento enunciado no art. 81.4. do Real Decreto 1132/2010, para a prescrición en farmacias de medicamentos de uso hospitalario con fins veterinarios.
Os argumentos en que se fundamenta o escrito da parte demandante son os seguintes:
-
O Colexio Oficial de Veterinarios de Pontevedra cursou numerosas peticións para que a administración desenvolvese o procedemento recollido no art. 81.4. RD 1132/2010 co obxecto de autorizar a venda de fármacos de uso hospitalarios para fins veterinarios, para evitar a negativa que na provincia de Pontevedra se vén producindo a instancias da Xunta a este respecto.
-
A competencia para aprobar o procedemento corresponde á administración autonómica en virtude do art.
33 EAG. Numerosas CCAA xa teñen aprobado esta normativa dende hai máis dunha década, como é o caso de Andalucía ou Valencia.
-
Actualmente, aínda que non existe normativa de desenvolvemento aprobada, só a provincia de Pontevedra ten recibidas ordes de prohibición desa dispensa, que non se produce noutras provincias.
A demandada oponse ás pretensións actoras polos seguintes motivos:
-
Consonte co informe da Subdirección Xeral de Farmacia do 5/3/2021, ante a ausencia do procedemento, non se está obrigando a realizar solicitude, validación ou aprobación por ningunha autoridade competente previa á prescrición, dispensación ou autorización.
-
Non existe inactividade administrativa porque non se dirixiu á solicitude competente, xa que neste caso sería precisa a intervención de tres consellerías, non só a de Sanidade; porque non hai obrigatoriedade legal de ditar esta disposición e porque non se recolle un prazo para o desenvolvemento da previsión contida no art. 81.4. Non se cumpren os requisitos do art. 29.1. LXCA para considerar concorrente a inactividade administrativa. A xurisprudencia non inclúe o presente entre os casos de condena fronte á omisión regulamentaria.
Tramitación procesual. Proba practicada e contía do procedemento.
Admitida a trámite a demanda e deducida polos trámites do procedemento ordinario, ten lugar a vista do xuízo o día 9/3/2022, na que se practica como proba a testemuña de Covadonga, ademais da documental que obra en autos.
A contía do procedemento fixouse como indeterminada.
Feitos probados.
Resultou probado neste procedemento que:
* Entre o 15/6/2016 e o 10/2/2021 o Colexio Oficial de Veterinarios de Pontevedra recibiu polo menos 17 queixas de profesionais denunciando que diversas farmacias da provincia de Pontevedra denegaban a subministración de determinados medicamentos hospitalarios para uso veterinario, alegando ter recibido instrucións da Consellería de Sanidade nese sentido.
* O Colexio Oficial de Veterinarios de Pontevedra dirixiu escritos á Consellería de Sanidade nas datas 13/3/2017 e 17/12/2019 reclamando a emisión do acto que desenvolvese o procedemento previsto no art. 81.4. do RD 1132/2010.
* o 8/1/2018 o Colexio Oficial de Veterinarios de Pontevedra iniciou un procedemento de queixa perante a Valedora do Pobo que rematou por resolución de data 11/4/2018 por ter constancia esta institución do compromiso de realización dos traballos necesarios para a aprobación do texto, por terlla así transmitido a Consellería de Sanidade.
FUNDAMENTOS DE DEREITO
Antecedentes de interese para o procedemento.
Insta a demandante á Sala a condena de emisión dun acto regulamentario que non foi realizado pola a administración malia os sucesivos requirimentos do Colexio Oficial de Veterinarios de Pontevedra.
Neste contexto non resultan controvertidas as xestións realizadas polo Colexio, entre elas as de 13/3/2017 e 17/12/2019 neste sentido, así como o procedemento cursado ante a Valedora do Pobo co mesmo obxecto.
A nivel normativo, non se discute a competencia da CA de Galicia en virtude do art. 33 do Estatuto de Autonomía de Galicia para desenvolver a lexislación básica do Estado entre a que se atoparía o art. 81.4. do Real Decreto 1132/2010, do 10 de setembro, polo que se modifica o Real Decreto 109/1995, do 27 de xaneiro, sobre medicamentos veterinarios.
Alcance do control xurisdicional do deber da administración de ditar disposicións regulamentarias.
A demandante sostén que a falta de atención á súa solicitude de emisión de regulamento administrativo é un suposto encadrable dentro da inactividade tutelable xurisdicionalmente consonte co art. 25 e 29.1. LXCA.
As pretensións da demandante están baseadas no que se vén denominando doutrinalmente "omisión regulamentaria" e que se ten formulado xurisdicionalmente habitualmente en dúas formas impugnatorias, a saber: o rexeitamento dunha pretensión en vía administrativa fundamentada na ausencia de disposición regulamentaria que habilite a causa de pedir, ou o silencio ou rexeitamento da petición expresa de emisión dunha disposición de carácter xeral.
No caso que nos ocupa estamos ante esta segunda situación, o que será relevante para o exame que faremos do obxecto do litixio.
-
Doutrina xurisprudencial a respecto da tutela xurisdicional da omisión regulamentaria.
A doutrina xurisprudencial a respecto do control xurisdicional da omisión regulamentaria resúmese en que os tribunais non poden esixir á administración que dite a disposición xeral, por formar parte do núcleo de decisión política inherente á acción de goberno, agás en dous supostos: a obrigación directamente nacida da CE, norma con rango de lei ou Dereito da UE; ou cando a omisión denunciada supón a creación implícita dunha situación contraria ao ordenamento xurídico.
Expona nestes termos a recente STS nº 194/2022, de 17 de febreiro ( ROJ: STS 670/2022 -ECLI:ES:TS:2022:670 ):
"SÉTIMO.- A xurisprudencia desta Sala Terceira
Convén comezar coa nosa xurisprudencia sobre o alcance do axuizamento cando se aduce unha omisión regulamentaria.
A xurisprudencia desta Sala Terceira, respecto do control xurisdicional das omisións regulamentarias, ten un carácter restritivo, pois vimos declarando que a estreita vinculación da potestade regulamentaria coa función constitucional de dirección política do Goberno, recoñecida no artigo 97 da CE, dificulta que o autor da disposición de carácter xeral poida ser forzado polos Tribunais para exercer a potestade regulamentaria nun sentido predeterminado, impoñendo modificacións, adicións ou complementos que dificilmente resultan compatibles co artigo 71.2 da LXCA .
Neste sentido, en sentenzas do 5 de novembro de 2013 (recurso de casación nº 5886/2009 ) e do 25 de novembro de 2014 (recurso contencioso-administrativo nº 52/2004), entre outras, sinalamos que a declaración xurisdicional de invalidez dunha disposición xeral por razón dunha omisión regulamentaria, con todo, pode ser apreciada en dous casos. Cando a mesma incorra nun incumprimento dunha obrigación expresamente prevista pola Constitución, a Lei ou as normas de Dereito da Unión Europea, ou cando esa omisión ou silencio regulamentario supoña a creación implícita dunha situación xurídica contraria ao ordenamento xurídico.
Sen que esta caracterización da fiscalización xudicial das omisións regulamentarias supoña, de ningún xeito, un control xudicial sobre a predeterminación do contido da norma. Convén non esquecer que o artigo 71.2 da LXCA dispón que " l Os órganos xurisdicionais non poderán determinar a forma en que han de quedar redactados os preceptos dunha disposición xeral en substitución dos que anularen (...)". De modo que o labor de substituír ou engadir contidos á norma regulamentaria aprobada non é un labor que corresponda aos órganos xurisdicionais. A potestade regulamentaria, en definitiva, é unha actividade discrecional, aínda que, naturalmente, sometida, polo que fai ao caso, á proscrición xeral da arbitrariedade e ao principio de xerarquía normativa ( artigo 9.3 da CE ).
Neste sentido, vímonos pronunciando desde as sentenzas do 7 de outubro de 2002 (recurso contencioso administrativo nº 48/1999 ) e do 28 de xuño de 2004 (recurso contencioso administrativo nº 74/2002 ) e as citadas nelas. Doutrina seguida noutras do 19 de febreiro de 2008 (recurso contencioso administrativo nº 95/2007), do 19 de novembro de 2008 (recurso contencioso administrativo nº 55/2007), do 3 de marzo de 2010 (recurso contencioso administrativo nº 4/2008), do 3 de maio de 2012 (recurso contencioso administrativo 29/2008), cando declaramos que " a doutrina desta Sala é, sen dúbida, restritiva en relación co control das omisións regulamentarias, tanto desde o punto de vista formal do seu acceso á xurisdición como desde o punto de vista material ou substantivo, referido ao contido e alcance que corresponde á función revisora do Tribunal. (...). En definitiva, como se dixo...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba