STSJ Galicia 69/2022, 28 de Enero de 2022
| Jurisdicción | España |
| Fecha | 28 Enero 2022 |
| Número de resolución | 69/2022 |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4
A CORUÑA
SENTENCIA: 00069/2022
-Equipo/usuario: IL
Modelo: N11600
PLAZA GALICIA S/N
Correo electrónico: sala4.contenciosoadministrativo.tsxg@xustiza.gal
N.I.G: 15030 33 3 2020 0001478
Procedimiento: PO PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015592 /2020 /
Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA
De D./ña. Guadalupe, Jose Miguel
ABOGADO JOSE LUIS SANTORUM LOPEZ, JOSE LUIS SANTORUM LOPEZ
PROCURADOR D./Dª. MARIA DE LOS ANGELES GONZALEZ GONZALEZ, MARIA DE LOS ANGELES GONZALEZ GONZALEZ
Contra D./Dª. TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, CONSELLERIA DE FACENDA
ABOGADO ABOGADO DEL ESTADO, LETRADO DE LA COMUNIDAD
PROCURADOR D./Dª. ,
RELATOR: D. FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA
NO NOME DE EL-REI
A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a
SENTENZA
Ilmos./as. Sres./as. D./Dª
MARIA DOLORES RIVERA FRADE-PTE
JOSE MARIA ARROJO MARTINEZ
JUAN SELLES FERREIRO
FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
MARIA DEL CARMEN NÚÑEZ FIAÑO
A CORUÑA, vinte e oito de xaneiro de dous mil vinte e dous.
No recurso contencioso-administrativo que, co número 15592/2020, presentado por Dª Guadalupe e Dº Jose Miguel, representado polo procurador Sra.González González, dirixido polo letrado Dº Santorum López , contra o acordo de 30.06.2020 do TEAR. É parte a Administración demandada o TEAR, representado polo avogado do Estado e a CONSELLERÍA DE FACENDA, coa asistenza do lerado da Xunta.
É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.
DE FEITO
Admitiuse a trámite o recurso, e practicáronse as dilixencias oportunas, presentado o recorrente a súa demanda, na que solicitou que se acollera integramente o recurso.
Conferido traslado á parte demandada, solicitouse a desestimación do recurso, de conformidade cos feitos e fundamentos de dereito consignados na contestación da demanda.
Recibíndose o asunto a proba e declarado concluso o debate escrito, quedaron as actuacións sobre a mesa para resolver.
Na sustanciación do recurso observáronse as prescricións legais, sendo a súa contía 33.074,42 EUROS .
O acto que se recorre é o acordo de 30.06.2020 do TEAR que acolle, parcialmente ( anula as sanción ) a reclamación económico administrativa contra a liquidación I.Patrimonio 2011: non lle admiten coma exentos, as participacións nas sociedades CONCESION BAIO SA, AEROGENERADORES GALICIA SL e ENEBRO RENOVABLES SL, o prestamo a PROVIVENDI INVERSION SL, as inversións a longo prazo ( 12 cuadros ), o prestamos ó clube deportivo Lalin nin o prestamos ó Sr. Cirilo.
O recurso baséase en: a) o procedemento tiña carácter xeral
-
para determinalo imposto debe estarse ó balance do ano 2011 e non ó do 2012, c) tódolos bens excluidos están afectos á actividade.
Os letrados da administración opoñense as súas pretensións.
Verbo da 1ª cuestión; o propio TEAR recoñece que a admininistración non cumpriu coas esixencias do art. 147.2 Lei 58/2003, ó non indicar se as actuacións eran de tipo xeral ou parcial; mailo dito, o certo é que na comunicación do inicio das actuacións inspectoras cínguese a inspección a un concreto aspecto da autoliquidación do I.Patrimonio: a exención aplicada verbo das participacions na sociedade CONSTRUCCIONES TABOADA Y RAMOS SL, é dicir, non é obxecto de comprobación a totalidade do da obriga tributaria, polo que estarmos no suposto do artigo 148.2, sen que poida cualificarse o actuado coma unha actuación de carácter xeral.
Polo dito, o defecto formal cometido non ocasionou indefensión os recurrentes que coñeceron, dende o inicio, que as actuacións da inspección eran de carácter parcial, polo que, non concorre a nulidade pretendida, a cal, en todo caso, non sería das previstas no artigo 217.1 Lei 58/2003.
Ó non producir este efecto, a controversia carece de relevancia: o tempo transcorrido e o artigo 148.3 Lei 58/2003 imposibilitarían estendela inspección a outros extremos da autoliquidación do I:patrimonio do 2011.
Verbo da 2ª cuestión: a interpretación da mención ÚLTIMO BALANCE APROBADO.
O recorrente considera que, dado que o I.Patrimonio se percibe o 31.12.2011 o último balance aprobado é o do ano anterior, en tanto que a Administración, aplicando a STS 12.02.2011, considera de aplicación o balance do ano 2011.
Ó respecto diremos que a esixencia de que o balance estea aprobado é o bastante precisa como para considerar que non é suficiente un simple borrador, nin sequera basta o balance elaborado polos administradores a efectos informativos: é necesario que fose aprobado polos socios, accionistas ou partícipes da entidade conforme as normas legais e disposicións estatutarias que fan ao caso.
É fundamental, por tanto, determinar cal é o último balance aprobado .
A doutrina que se aplicaba ata a Sentenza do TS de 12 febreiro 2013 ( RJ 2013, 2087) , entendía que se trataba do balance aprobado á data do pagamento do imposto, por tanto o 31 de decembro (vide. CV 1231/2012 de 4 xuño [ JUR 2012, 26948] , Consulta 2177/2003 do 12 de decembro [ JUR 2004, 65594] , Consulta 2113/2003 do 10 de decembro [ JUR 2004, 65522] ).
Segundo a TS de 12 febreiro 2013 Recurso de Casación núm. 10/2011 ( RJ 2013, 2087) , -que se basea no xa declarado pola STS de 20 setembro 2002 Recurso de Casación núm. 7206/1997( RJ 2002, 8466) , na que se afirmou que é en todo caso o beneficio real, e non o legal ou fiscal ou ficticio o que debe prevalecer , o que non ocorrería no caso de que o patrimonio da recorrente valorásese por un valor que non se correspondese co seu autentica participación na sociedade- en aplicación dun criterio favorable ao mellor achegamento á realidade económica da base impoñible do tributo, "a expresión "o último balance aprobado" ha de tomar como punto de referencia ao aprobado dentro do prazo legal para presentar a oportuna autoliquidación, de modo que se nesta data está aprobado o exercicio que se liquida, aínda cando isto acontecese con posterioridade á data do pagamento, haberá de ser con todo o tido en conta por reflectirse nel con evidente mellor precisión o patrimonio do que é titular o suxeito pasivo na data do pagamento, que é o que constitúe o obxecto específico sobre o que a Lei do Imposto sobre o Patrimonio estableceu o gravame.
Convén lembrar as circunstancias nas que se dita a Sentenza de 12 febreiro 2013 e é que a sociedade afectada realizou unha importante repartición de dividendos durante o exercicio, de modo que se o accionista declarase a súa participación polo valor antes da distribución, atoparíase claramente ante unha situación de dobre imposición, xa que os dividendos percibidos tamén formaría parte da base impoñible do Imposto sobre o Patrimonio.
En idéntico sentido, a STS 14 febreiro de 2013 ( RJ 2013, 3398) , Rec. Casación núm. 65/2011, CV 5434/16 de 23 decembro ( JUR 2017, 71508) , CV 174/19 de 28 xaneiro ( JUR 2019, 81625) .
Se pola existencia de prazos distintos ou calquera outra razón, estivese formulado pero non estivese aínda aprobado, tomarase como balance aprobado o inmediato anterior si aprobado, CV 0093/2016 de 14 xaneiro ( JUR 2016, 54662) .
É certo que, coma indica o recorrente, a STS 12.02.2013 partía dun suposto particular e mudou o criterio anterior en beneficio do contribuinte; mailo dito, a sentenza de 14.02.2013 xa non tiña ningunha particularidade ( reparto de dividendos ) e mantuvo o mesmo criterio: o último balance aprobado é o aprobado dentro do prazo legal para presentala oportuna autoliquidación.
Este criterio é o que, actualmente, mantén toda a xurisprudenza - menor- polo que, a actuación da administración foi correcta neste extremo.
Tamén é correcto o actuar da administración requerindo documentación e entendendo as actuación coas persoas físicas, e non coa sociedade CONSTRUCCIONES TABOADA Y RAMOS SL. O suxeito pasivo do I.patrimonio son as persoas físicas, polo que, son elas as que deben acreditala afectación cando aplican os beneficios da LIP.
Falarmos dunha cuestión complexa, mais esto non equivale a indefensión, sendo posible que os recurrentes acoderan a asesoramento externo - se o consideraban preciso- e, inclusive á asistenza do artigo 34.1 a LXT, polo que, non concorre a nulidade pretendida.
A controversia cínguese en determinala afectación - nos termos do artigo 29 LIRPF- das participacións nas sociedades CONCESION BAIO SA, AEROGENERADORES GALICIA SL e ENEBRO RENOVABLES SL, o prestamo a PROVIVENDI INVERSION SL, as inversións a longo prazo ( 12 cuadros ), o prestamos ó clube deportivo Lalin e o prestamos ó Sr. Cirilo e traballadores ás necesidades da sociedade CONSTRUCCIONES TABOADA Y RAMOS SL.
O artigo 29 da LIRPF establece que estarán afectos os bens inmobles nos que se desenvolve a actividade do contribuínte, así como os bens destinados aos servizos económicos e socioculturais do persoal ao servizo da actividade. En relación con eles presúmese a afectación, ao considerarse que sempre que se cumpran as características sinaladas tales elementos patrimoniais están obrigatoriamente dedicados á actividade económica. Finalmente, o precepto establece que estará afecto calquera outro elemento patrimonial que sexa necesario para a obtención dos rendementos. Por tanto, salvo os dous casos sinalados expresamente na normativa, deberase probar a relación do activo coa actividade económica que se realiza se se quere acreditar a súa afectación á mesma. En efecto, hase de probar a necesidade do elemento patrimonial no desenvolvemento da actividade e a súa utilización efectiva na mesma.
O recorrente considera acreditada esta necesidade - inversións a longo/curto prazo en sociedades participadas, inversións financieiras a curto prazo ....- ó achegar xustificación documental, non só da súa contabilización,...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba