STSJ Galicia 401/2010, 28 de Abril de 2010

PonenteFERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
ECLIES:TSJGAL:2010:3569
Número de Recurso15012/2009
ProcedimientoPROCEDIMIENTO ORDINARIO
Número de Resolución401/2010
Fecha de Resolución28 de Abril de 2010
EmisorSala de lo Contencioso

T.S.J.GALICIA CON/AD SEC.4

A CORUÑA

SENTENCIA: 00401/2010

PONENTE: D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

RECURSO NUMERO: PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015012/2009

RECURRENTE: Severino

ADMINISTRACION DEMANDADA: TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA

CODEMANDADO: CONSELLERIA DE ECONOMIA E FACENDA

NO NOME DO REI

A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a seguinte

SENTENZA

Ilmos./as. Sres./as. D./Dª

JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

MARIA DEL CARMEN NÚÑEZ FIAÑO

A CORUÑA, veintiocho de Abril de dos mil diez.

No recurso contencioso-administrativo que, co número 0015012/2009, está pendente de resolución ante esta Sala, e que foi interposto por don Severino, representado polo procurador don IGNACIO PARDO DE VERA LOPEZ, e dirixido pola letrada dona MARIA DEL CARMEN CORNEJO-MOLINS

GONZALEZ, contra ACUERDO DE 15-07-08 QUE DESESTIMA RECLAMACION CONTRA OTRO DE CONSELLERIA ECONOMIA E FACENDA EN VIGO

SOBRE LIQUIDACION EN CONCEPTO DE IMPUESTO SOBRE SUCESIONES Y DONACIONES.REC. 54/303/08. É parte a Administración demandada TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, representado polo AVOGADO DEL ESTADO, e como codemandado CONSELLERIA DE

ECONOMIA E FACENDA, representada polo LETRADO DE LA XUNTA DE GALICIA.

É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA .

ANTECEDENTES DE FEITO

PRIMEIRO

Tras se admitir a trámite o presente recurso contencioso-administrativo, practicáronse as dilixencias oportunas, e unha vez recibido o expediente, déuselle traslado del á parte recorrente para formular a oportuna demanda, o cal se fixo por medio dun escrito no que, tras expoñer os feitos e fundamentos de Dereito que se estimaron pertinentes, se acabou suplicando que se ditase unha sentenza pola que se declare non axustada a Dereito a resolución impugnada neste procedemento.

SEGUNDO

Conferíuselle traslado á parte demandada, quen solicitou o rexeitamento do recurso, de conformidade cos feitos e fundamentos de Dereito consignados na contestación da demanda.

TERCEIRO

Non se recibiu o asunto a proba e declarouse concluso o debate escrito na contestación da demanda.

CUARTO

Na tramitación do recurso observáronse as prescripcións legais. A súa contía é de

3.873,05 euros.

FUNDAMENTOS XURIDICOS

PRIMEIRO

O acto que se recorre é o acordo de 15.07.2008 do TEAR que rexeita a reclamación contra a liquidación do Imposto de Sucesións derivado do pasamento de Sra. Tania o 04.11.1993.

Segundo resulta do expediente, o recorrente presentou a autoliquidación do imposto, ingresnado unha cita de 4.279,15 euros (base impoñible de 57.940,21 euros). Comprobación do valor pola administración e liquidación de 2.050,79 euros.

Recurso ante o TEAR e acordo de 14.10.1999: anulación por falta de motivación.

Nova comprobación de valor e liquidación de 2.611,34 euros (base impoñible de 70.542,01 euros).

Recurso ante o TEAR e acordo de 11.05.2004: anulación por prescindir do trámite de audiencia.

Nova liquidación (base impoñible de 70.542,01 euros) de 3.061,05 euros. Recurso de reposición e taxación pericial contraditoria - acordo de 20.03.2006.

Reclamación ante o TEAR que lle rexeitan o 15.07.2008.

SEGUNDO

O recurso baséase na: a) nulidade por abuso de dereito e prescrición do dereito a liquidar; b) nulidade da taxación pericial contraditoria por falta de motivación e c) non proceden os xuros de mora.

O recorrente sostén que estamos ante a terceira liquidación realizada pola administración, non existindo un dereito indefinido á comproba-lo valor ata acertar, o que carreta que deba anularse o acordo que se recorre.

Como indica a STSX Castela-A Mancha 206/2008, facen do un resumo da cuestión: A este respecto debemos decir que la actuación de la Sala se limitó a anular los actos administrativos en su momento impugnados y que, en efecto, nada se dice en el fallo sobre la reposición de actuaciones. Pero como ya señaló esta Sala en su Sentencia de 24 de mayo de 2005 (Ponente, Lozano Ibáñez), «Una sentencia que anula un acto administrativo no tiene porqué hacer declaración alguna (salvo que lo exija el actor como parte de la tutela que reclama) sobre retroacción de actuaciones administrativas, las cuales procederán o no según los casos, atendiendo a la subsistencia en el tiempo de la acción ejercitada, la persistencia de los supuestos de hecho que motivaron la decisión original, etc. (...) Como hemos declarado en diversas ocasiones, la tesis de la imposibilidad automática de una nueva comprobación parece haber sido acogida por la Sala de lo Contencioso-Administrativo del Tribunal Superior de Justicia de Valencia, pero no lo ha sido por la que resuelve, la cual viene reiteradamente declarando (por ejemplo sentencias número 574, de 10 de diciembre de 1997, o número 1011 de 4 de diciembre de 2000) que no existe base legal para impedir que la Administración ejerza su potestad comprobadora cuando la acción para hacerla valer no ha prescrito, a salvo los casos en que se demuestre la existencia de abuso de derecho por parte de aquélla»....«Esta Sala viene estableciendo que la anulación de una comprobación de valores por falta de motivación no impide, a salvo la prescripción, que la Administración vuelva a realizar la comprobación correspondiente. Ahora bien, siempre hemos añadido que ello es salvo en caso de abuso de ese derecho que asiste a la Administración. En efecto, el artículo 7.º 2 del C.C establece que la Ley no ampara el abuso de derecho.

Pues bien, aunque la Administración tenga derecho a seguir comprobando el valor mientras no haya prescripción; y aunque las comprobaciones anteriores, aun anuladas, en principio interrumpan la prescripción; es claro que resulta un uso abusivo del derecho aquél que supone la reiteración indefinida de comprobaciones (si se permitiera una nueva en este caso sería la cuarta) que incurren en idéntico vicio, el cual no es corregido con un mínimo de seriedad, dejando la cuestión indefinidamente abierta en contra del más elemental principio de seguridad jurídica y obligando al interesado a acudir a lo largo de los años y reiteradamente a los correspondientes mecanismos de impugnación. En relación con esta cuestión el Tribunal Supremo en Sentencia de 27 de diciembre de 1999 ha estimado que no se puede calificar de erróneo el criterio de considerar contrario al derecho de tutela judicial efectiva del artículo 24 de la CE la prohibición de realizar nuevas comprobaciones por falta o insuficiencia de motivación de la comprobación realizada, ni el de prohibir la reiteración indefinida de las mismas poco menos que "hasta que la Administración acierte". Y en sentencia de 7 de octubre de 2000 ha declarado que "... el derecho de la Administración a corregir las actuaciones producidas con infracción de alguna garantía o formalidad o insuficiencia de motivación en las comprobaciones de valores, no tiene carácter ilimitado, pues está sometido en primer lugar a la prescripción, es decir puede volver a practicarse siempre que no se haya producido dicha extinción de derechos y en segundo lugar a la santidad de la cosa juzgada, es decir si se repite la valoración con la misma o similar ausencia o deficiencia de motivación, comportaría la pérdida -entonces sí- del derecho a la comprobación de valores y en ambos casos (prescripción o reincidencia) la Administración había de pasar por la valoración formulada en su día por el contribuyente..."».

No caso presente non estamos ante un...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR