STSJ Galicia 672/2010, 8 de Julio de 2010

PonenteFERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
ECLIES:TSJGAL:2010:7610
Número de Recurso16102/2008
ProcedimientoPROCEDIMIENTO ORDINARIO
Número de Resolución672/2010
Fecha de Resolución 8 de Julio de 2010
EmisorSala de lo Contencioso

T.S.J.GALICIA CON/AD SEC.4

A CORUÑA

SENTENCIA: 00672/2010

PONENTE: D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

RECURSO NUMERO: PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0016102/2008

RECURRENTE: INMOBILIARIA UDRA,S.A.

ADMINISTRACION DEMANDADA: TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA

NO NOME DO REI

A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a seguinte

SENTENZA

Ilmos./as. Sres./as. D./Dª

JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

MARIA DEL CARMEN NÚÑEZ FIAÑO

A CORUÑA, oito de xullo de dous mil dez.

No recurso contencioso-administrativo que, co número 0016102/2008, está pendente de resolución ante esta Sala, e que foi interposto por INMOBILIARIA

UDRA,S.A., representada polo procurador don JUAN LAGE FERNANDEZ-CERVERA, e dirixida polo letrado don JOSE PITA ANDREU, contra ACUERDO DE 22-05-08 QUE DESESTIMA RECLAMACIONES CONTRA OTROS DE DELEGACION ESPECIAL DE LA A.E.A.T. DE GALICIA SOBRE LIQUIDACION EN

CONCEPTO IMPUESTO SOBRE SOCIEDADES, EJERC.2001 Y 02 Y SANCION POR INFRACCION TRIBUTARIA. 15/62,63 Y ACUM. /2006. É parte a Administración demandada TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, representado polo ABOGADO DEL ESTADO.

É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.

ANTECEDENTES DE FEITO

PRIMEIRO

Tras se admitir a trámite o presente recurso contencioso-administrativo, practicáronse as dilixencias oportunas, e unha vez recibido o expediente, déuselle traslado del á parte recorrente para formular a oportuna demanda, o cal se fixo por medio dun escrito no que, tras expoñer os feitos e fundamentos de Dereito que se estimaron pertinentes, se acabou suplicando que se ditase unha sentenza pola que se declare non axustada a Dereito a resolución impugnada neste procedemento.

SEGUNDO

Conferíuselle traslado á parte demandada, quen solicitou o rexeitamento do recurso, de conformidade cos feitos e fundamentos de Dereito consignados na contestación da demanda.

TERCEIRO

Non se recibiu o asunto a proba e declarouse concluso o debate escrito na contestación da demanda.

CUARTO

Na tramitación do recurso observáronse as prescripcións legais. A súa contía é de

8.504,73 euros.

FUNDAMENTOS XURIDICOS

PRIMEIRO

O acto que se recorre é o acordo de 22.05.2008 do TEAR que rexeita a reclamación económico administrativa contra a liquidación do Imposto de Sociedades anos 2001/02 e sanción tributaria.

En realidade a discrepancia cínguese en: a) xuros de mora derivados da devolución acordada nas liquidacións, e b) nulidade da sanción.

SEGUNDO

Segundo resulta do expediente e escritos das partes, tralas labores de inspección, o

21.10.2005 ditaron o acta de conformidade A36111391, cunha cota a devolver de 31.650,05 euros mailos

4.542,43 xuros de mora. O acordo de liquidación de 10.11.2005 - do xefe da oficina técnica- rectifica o acta, excluíndo os xuros de mora. Notificacion de 15.11 e reclamación económica de 12.12.

O recorrente sostén que: a) a liquidación é nula por prescindir do trámite de audiencia e b) procede o pagamento dos xuros de mora, por tratarse dunha devolución de ingresos non debidos.

Verbo da primeira cuestión, a modificación do que disponía o acta de conformidade realízase - aínda que nada indica o acordo de 10.11.2005- ó abeiro do artigo 156.3.d Lei 58/2003, e este artigo esixe: d) Estimando que en la propuesta de liquidación ha existido error en la apreciación de los hechos o indebida aplicación de las normas jurídicas y concediendo al interesado plazo de audiencia previo a la liquidación que se practique.

Resulta evidente que non se cumpriu con este trámite, e a única discrepancia que pode xurdir é a súa relevancia: causa de nulidade ou de anulabilidade.

Como indica a SAN 28.01.2010 : Con carácter previo a cualquier otra consideración debe señalarse que, tal y como repetidamente ha declarado esta Sala, no resulta ocioso efectuar una consideración general en relación con los defectos formales invocados, así como respecto de la fuerza invalidatoria que éstos podrían producir en los actos dictados para decidir finalmente el procedimiento en el seno del cuál se habrían manifestado aquéllos. Cabe señalar, en primer término, que aun de haberse producido algún defecto formal de tramitación, lo que únicamente se acepta a efectos dialécticos, en ningún caso se habría causado indefensión a la parte recurrente, que ha tenido oportunidades más que sobradas para conocer exactamente el contenido de todas las decisiones recaídas, para impugnarlas y para desplegar, en esas impugnaciones, todos los medios alegatorios y probatorios que ha tenido por conveniente en la defensa de sus derechos e intereses, debiendo tener presente tanto lo establecido en el art. 63.2 de la Ley 30/92, de 26 de noviembre como el criterio mantenido en numerosas sentencias del Tribunal Supremo en sentencia de 20 de julio de 1992, entre otras varias, al afirmar que:

"La teoría de la nulidad de los actos administrativos ha de aplicarse con parsimonia, siendo necesario ponderar siempre el efecto que produjo la causa determinante de la invalidez y las consecuencias distintas que se hubieran seguido del correcto procedimiento rector de las actuaciones que se declararon nulas y, por supuesto, de la retroacción de éstas para que se subsanen las irregularidades detectadas... En el caso de autos, tratándose, como la Sala sentenciadora razonó, no de que se hubiera prescindido totalmente del procedimiento establecido al efecto, sino tan sólo del trámite de audiencia del interesado, exclusivamente se incidiría en la de simple anulabilidad del art. 48.2, y ello sólo en el supuesto de que de la omisión se siguiera indefensión para el administrado, condición esta que comporta la necesidad de comprobar si la indefensión se produjo; pero siempre, en función de un elemental principio de economía procesal implícitamente, al menos, potenciado por el art. 24 CE, prohibitivo de que en el proceso judicial se produzcan dilaciones indebidas, adverando si, retrotrayendo el procedimiento al momento en que el defecto se produjo a fin de reproducir adecuadamente el trámite omitido o irregularmente efectuado, el resultado de ello no sería distinto del que se produjo cuando en la causa de anulabilidad del acto la Administración creadora de este había incurrido".

"Por lo demás, la invocada nulidad de la resolución que en este proceso se impugna es traída a colación de manera desacertada para el éxito de su pretensión de nulidad, al no concretarse cuáles son las razones por las cuales se habría ocasionado una irreparable indefensión del recurrente. El artículo 63 de la Ley 30/92, de 26 de noviembre, sobre el Procedimiento Administrativo Común, establece que "1. Son anulables los actos de la Administración que incurran en cualquier infracción del ordenamiento jurídico, incluso la desviación de poder. 2. No obstante, el defecto de forma sólo determinará la anulabilidad cuando el acto carezca de los requisitos formales indispensables para alcanzar su fin o dé lugar a la indefensión de los interesados".

"Se ha dicho que no hay derecho menos formalista que el Derecho Administrativo y esta afirmación es plenamente cierta. Al vicio de forma o de procedimiento no se le reconoce siquiera con carácter general virtud anulatoria de segundo grado, anulabilidad, salvo aquellos casos excepcionales en que el acto carezca de los requisitos indispensables para alcanzar su fin, se dicte fuera de plazo previsto, cuando éste tenga carácter esencial o se produzca una situación de indefensión".

"El procedimiento administrativo y la vía del recurso ofrecen al administrado oportunidades continuas de defenderse y hacer valer sus puntos de vista, lo cual contribuye a reducir progresivamente la inicial trascendencia de un vicio de forma o una infracción procedimental. Así,...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba
1 sentencias
  • SAN 501/2016, 20 de Octubre de 2016
    • España
    • 20 Octubre 2016
    ...su tesis las siguientes resoluciones: resoluciones del TEAC de 19 de diciembre de 2007 y 5 de diciembre de 2007; STSJ de Galicia de 8 de julio de 2010 (recurso nº 16102/2008 ); SAN de 7 de marzo de 2013 (recurso nº 137/2010 ) que cita, a su vez, las resoluciones del TEAC de 23 de octubre de......

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR