STSJ Galicia 165/2021, 12 de Marzo de 2021
| Jurisdicción | España |
| Fecha | 12 Marzo 2021 |
| Número de resolución | 165/2021 |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4
A CORUÑA
SENTENCIA: 00165/2021
-Equipo/usuario: IL
Modelo: N11600
PLAZA GALICIA S/N
Correo electrónico: sala4.contenciosoadministrativo.tsxg@xustiza.gal
N.I.G: 15030 33 3 2020 0000450
Procedimiento: PO PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015142 /2020 /
Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA
De D./ña. Lázaro
ABOGADO RICARDO MANUEL GOMEZ LOUREDA
PROCURADOR D./Dª. MARTA ROBES CABALEIRO
Contra D./Dª. TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA
ABOGADO ABOGADO DEL ESTADO
PROCURADOR D./Dª.
RELATOR: D. FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA
NO NOME DE EL-REI
A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a
SENTENZA
Ilmos./as. Sres./as. D./Dª
DOLORES RIVERA FRADE-PTE
JUAN SELLES FERREIRO
FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
MARIA DEL CARMEN NÚÑEZ FIAÑO
A CORUÑA, doce de marzo dous mil vinte e un.
No recurso contencioso-administrativo que, co número 15142/2020, presentado por Dº Lázaro, representado polo procurador Sra.Robes Cabaleiro, dirixido polo letrado Dº Gómez Loureda , contra o acordo de 18.12.2019 do TEAR. É parte a Administración demandada o TEAR/AEAT, representado polo avogado do Estado.
É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.
DE FEITO
Admitiuse a trámite o recurso, e practicáronse as dilixencias oportunas, presentado o recorrente a súa demanda, na que solicitou que se acollera integramente o recurso.
Conferido traslado á parte demandada, solicitouse a desestimación do recurso, de conformidade cos feitos e fundamentos de dereito consignados na contestación da demanda.
Recibíndose o asunto a proba e declarado concluso o debate escrito, quedaron as actuacións sobre a mesa para resolver.
Na sustanciación do recurso observáronse as prescricións legais, sendo a súa contía 5.249,56 EUROS.
O acto que se recorre é o acordo de 18.12.2019 do TEAR que,acolle parcialmente (anula a sanción), a reclamación económico administrativa contra a liquidación/sanción IVE ano 2014-15-16: non lle admiten a deducción do IVe por diversas facturas de gastos.
O recurso baséase na: a) caducidade do procedemento de comprobación do IVe ano 2015 e 4T ano 2014, b) infracción do art. 95 LIVE, e c) erro na contabilización de facturas e nos apuntes .
O letrado do Estado se opón ás súas alegacións.
Verbo da alegación de CADUCIDADE.
Ano 2015:- figura no expediente que o acordo de inicio (requerimento de documentación) ditárono o 36.06.2017 con notificación de 11.07.2017, en tanto que, a liquidación intentarona notificar o 10.01.2018 e notificárona o 16.01.2018.
Consonte indica o letrado do Estado, o artigo 104.2 Lei 58/2003, atribúelle ó intento de notificación de 10.01, eficacia para considerar que, o procedemento rematou dentro do prazo dos seis meses, do que se deriva que non concorra a caducidade denunciada.
Ano 2014-.- o acordo de inicio é de 09.03.2017 con notificación de 24.03, en tanto que, a liquidación intentaron noticala os días 30.06 e 03.07, resultando efectiva o 10.07.2017.
Resulta evidente que neste caso a administración non esgotou o prazo dos seis meses ( art. 104.1 Lei 58/2003 ).
Non é posible sumar este tempo ó doutro expediente, que se ben, afecta tamén o ano 2014-4T, ten un obxecto limitado - factura BUFETE GARCÍA PAZOS-, e verbo da que non se fixera ningunha referencia no expediente xeral do ano 2014. Estarmos no suposto do art. 140 Lei 58/2003: xurden feitos novos: recoñecemento do bufete García Pazos de que non emitiron la factura.
Que son expedientes diferentes resulta da numeración dos mesmos: a) ano 2014: 2014CMP303M08150009E e b) 2014-4T: 2014CMP303M081500012Q.
O dito obriga a rexeitala caducidade alegada.
Verbo dos gastos.
Teléfono móvil; o recorrente considera que a AEAT non acredita o uso para fins privados e que, en todo caso, procedería a deducción do IVE consonte indican as STXUE de 15.12.2016.
A AEAT denega a deducción do IVE derivado dos custos da liña de telefonía móvil en aplicación do artigo 95.uno LIVE ( os empresarios non poderán deducirlas cuotas soportadoas ou satisfeitas pola adquisición de bens ou servizos que non se afecten, direta e exclusivamente a súa actividade empresarial ou profesional ) en relación co artigo 95.dos.2º ( que presume a non afectación direta e exclusiva dos bens ou servizos que se utilicen simultáneamente para actividades profesionais e privadas ).
Adiantamos que consideramos correta a pretensión do recorrente. Partirmos de que, coma indica a xurisprudenza comunitaria tamén se concede o dereito a dedución a favor do suxeito pasivo, mesmo cando non existe unha relación directa e inmediata entre unha operación concreta pola que se soporta o IVE e unha ou varias operacións polas que se repercute con dereito a dedución, cando os custos dos servizos de que se trata forman parte dos gastos xerais de devandito suxeito pasivo e, como tales, son elementos integrantes do prezo dos bens que este entrega ou dos servizos que presta, tendo en conta que tales custos presentan unha relación directa e inmediata coa actividade económica do suxeito pasivo no seu conxunto. Así se precisou, con toda claridade, en, por exemplo, as SSTJUE, xa mencionadas, do 8 de xuño de 2000 ( TJCE 2000, 126) , as. C-98/98, Midland Bank, 21 de febreiro de 2013 ( TJCE 2013, 49) , as. C-104/12, Wolfram Becker, e 10 de novembro de 2016 ( TJCE 2016, 410) , as. C-432/15, Pavlína Ba? tov.
Tamén que as limitacións do dereito de dedución só se permiten nos casos previstos expresamente pola citada Directiva 2006/112/CE do Consello, do 28 de novembro de 2006 ( LCEur 2006, 3252) . A falta de citada autorización, calquera norma ou práctica administrativa que impoña unha restrición xeral ao dereito a deducir cando exista unha verdadeira, aínda que sexa limitada, utilización para fins empresariais ou profesionais dos bens ou servizos adquiridos, constitúe unha excepción dos arts. 167 , 168 , 169 , 170 , 171 e 172 de referida Directiva 2006/112/CE, que está, por conseguinte vedada.
Criterio acorde coa finalidade do IVE, dado que así se declarou tamén en repetidas ocasións polo TJUE, que sinalou que o réxime de deducións, ao ter como finalidade liberar completamente ao empresario do peso do IVE, devengado ou ingresado, no marco das súas actividades económicas, garante a perfecta neutralidade con respecto á carga fiscal de todas as actividades económicas, calquera que sexan os fins ou os resultados das mesmas, a condición de que ditas actividades estean á súa vez suxeitas ao IVE.
Aplicarmos estes principios ó caso de autos e, temos que, a AEAT admitiu a deducción das cotas do IVE verbo da liña de telefonía fixa, e non, no caso da liña de telefonía móvil, o que, en por si, é contraditorio.
Non existe dúbida posible, non só da necesidade dunha liña de telefonía móvil para desenvolver calquera actividade profesional, senón tamén de que, a liña NUM000 está afectada diretamente á actividade de advogado ( figura na información do colexio de advogados, quenda de oficio... ).
Tamén debemos concluir que a afectación é exclusiva ó non achegar a AEAT proba ningunha en contra ( agás de aspectos accidentais citados: chamadas familiares, e...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba