STSJ Galicia 335/2020, 1 de Julio de 2020
| Ponente | FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA |
| ECLI | ES:TSJGAL:2020:4469 |
| Número de Recurso | 15002/2020 |
| Procedimiento | Recurso de apelación |
| Número de Resolución | 335/2020 |
| Fecha de Resolución | 1 de Julio de 2020 |
| Emisor | Sala de lo Contencioso |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4
A CORUÑA
SENTENCIA: 00335/2020
-N56820
PLAZA GALICIA S/N
Teléfono: 881881125-881881123 Fax: 881881126
Correo electrónico: sala4.contenciosoadministrativo.tsxg@xustiza.gal
IL
N.I.G: 15078 45 3 2019 0000057
Procedimiento: AP RECURSO DE APELACION 0015002 /2020
Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA
De D./ña. SERVIZO GALEGO DE SAUDE
Representación D./Dª.
Contra D./Dª. SOCIEDADE CONCESIONARIA NOVO HOSPITAL DE VIGO SA
Representación D./Dª. BENJAMIN VICTORINO REGUEIRO MUÑOZ
RELATOR: D. FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA
NO NOME DE EL-REI
A Sección 004 da Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a
SENTENZA
Ilmos./as. Sres./as. D./Dª
MARIA DOLORES RIVERA FRADE-PTE
FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
MARIA DEL CARMEN NÚÑEZ FIAÑO
A CORUÑA, un de xullo dous mil vinte.
No recurso de APELACION que, co número 15002/2019, presentado polo SERIZO GALEGO DE SAÚDE , representado e dirixido polo letrado dos seus servizos xurídicos, contra a sentenza 257/2019 do XULGADO DO CONTENCIOSO NÚM.2 de Santiago de Compostela. É parte demandada a SOCIEDADE CONCESIONARIA NOVO HOSPITAL DE VIGO SA, representada polo procurador Sr. Regueiro Muñoz e asistida polo letrado Sr. Parada Gimeno.
É relator o Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.
DE FEITO
O Xulgado do Contencioso núm.2 de Santiago ditou a sentenza 257/19 que acollía o recurso contencioso administrativo contra o rexeitamento por silencio da reclamación presentada o 30.05.2018 e a resolución expresa de 06.03.2019 anulándoa e condenando ó SERGAS ó pagamento de 5.737.407,27 euros e custas.
Formulou un recurso de apelación solicitando a súa revogación .
O letrado da Concesionaria opúxose ó recurso.
Na sustanciación do recurso observáronse as prescricións legais, sendo a súa contía 5.737.407,27 EUROS .
Concordamos con fundamentos xurídicos da sentenza de Instancia.
Faremos un resumo dos feitos dos que partir para clarificalo debate; no contrato de concesión asinado entre o SERGAS e a SOCIEDADE CONCESIONARIA NOVO HOSPITAL DE VIGO SA pactouse o pagamento, por parte do SERGAS, dunha cantidade máxima anual (o concesionario tamén percibía ingresos de terceiros ) determinada cunha formula matemática; as facturas xiraríanse mensualmente e non se determinaba o IVE.
En febrero de 2018 a AEAT iniciou actuaciones de inspección contra a concesionaria en relación co IVE aplicado ás facturas xiradas ó SERGAS, asinándose acta de conformidade: IVE do 21% e non do 10%.
Facturas rectificativas ( anos 2015-16-17 ) xiradas ó SERGAS aplicando o IVE do 21%.
A sentenza de instancia desbota as pretensión do SERGAS: a) indefensión ó non ser parte no expediente de inspección tributaria, b) non existe identidade coa STS 16.12.2013 nin impedimento na Lei de Contratos nin no prego e c) procede a rectificación das facturas.
O letrado do Sergas insiste nos seus argumentos e considera: a) que a sentenza de Instancia non ten en conta a indefensión sufrida ó non ser parte no procedemento de inspección, b) non é aplicable o art. 88.1 Lei 37/1992 debendo prevalecelo prego de clausulas administrativas do contrato e c) aplicación incorrecta do art. 89.3 Lei 37/1992 e da xurisprudenza que o aplica.
O letrado da sociedade concesionaria rebate estes argumentos.
Verbo da 1ª cuestión: indefensión ó non ser parte no procedemento de inspección por causa imputable á sociedade concesionaria.
É certo que, a sentenza de instancia, non fai un pronunciamento expreso verbo desta cuestión; mailo dito, considera que calquera tipo de indefensión podería ter solución coa reclamación contra a repercusión do imposto.
Non só concordamos con este razoamento : o art. 227.4.a) Lei 58/2003 autorizaba ó SERGAS a cuestionar, ante o TEAR, a repercusión do IVE do 21% das facturas rectificativas, cousa que non fixo, perdendo a oportunidade de facelas alegacións que, segundo a súa versión, non puido facer ante a Inspección de Tributos e que, deducimos, terían mudado o criterio da AEAT; senón que a indefensión, de concorrer, non sería imputable á CONCESIONARIA senón á INSPECCIÓN DE TRIBUTOS e, debería, no seu caso, accionar contra os actos ditados pola inspección de Tributos e non imputarlle responsabilidade a quen sufre as actuacións da AEAT.
Coma indica o letrado da Concesionaria, é criterio do TEAC que, a relación xurídico tributaria que xurde no momento do inicio de actuacións de comprobación/inspección, son únicas entre a AEAT e o suxeito pasivo do imposto, sen que sexa parte lexitimada un terceiro a quen poida afectala liquidación a ditar.
Aínda que poidamos cuestionar esta doutrina- art. 41.2 da Carta de Dereitos Fundamentais da Union Europea e art. 4 Lei 39/2015 - DA 1ª- o certo é que, no seu caso, era a Inspección de Tributos quen debería ter chamando ó SERGAS coma interesado, sen que a Concesionaria teña facultades de disposición ó respecto, polo que é indiferente que lle comunicara ou non a existenza do expediente de inspección tributaria e a vontade de asinalo acta en conformidade.
Verbo deste punto, a documental xuntada ó recurso de apelación, acredita que o SERGAS coñecía a existenza das actuacións da inspección de Tributos, polo que, puido, de consideralo pertinente, intentar acceder ás actuacións e non o fixo.
A todo esto engadimos o xa dito: o SERGAS contaba con outra vía para cuestionala repercusión do IVE ( das facturas rectificativas ): reclamación económico administrativa ante o TEAR ( O Tribunal Supremo ha estimado a competencia da xurisdición civil na materia cando o obxecto do debate exposto entre as partes ten natureza civil e a incursión no tema do IVE/IVE é algo accesorio , pero declarou que cando se discute tan só o tema tributario, sen carácter accesorio respecto de unha cuestión civil, e, en particular, a procedencia ou non da repercusión, o seu prazo e as condicións da factura, non son os Tribunais civís os competentes para resolver a controversia, en atención ao disposto polo art. 88.6 da LIVA .Así se pronunciaron, entre outras, as SSTS de 26 maio 1993 ( RJ 1993, 3981) , Recurso núm. 3156/1990 , 3 novembro 1995 ( RJ 1995, 8074) , Recurso núm. 1338/1992 , 2 outubro 2001 ( RJ 2001, 7140) , Recurso de Casación núm. 1707/1996 , 29 xuño 2006, Recurso núm. 3762/1999 , 30 xaneiro 2009 ( RJ 2009, 1115) , Recurso de Casación núm. 2794/2003 e 17 de novembro de 2010 ( RJ 2010, 9162) , Recurso de Casación núm. 1812/2006 . ), onde podería ter feito tódalas pretensións que consideraba de...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba