SAP A Coruña 162/2020, 1 de Junio de 2020
| Jurisdicción | España |
| Fecha | 01 Junio 2020 |
| Número de resolución | 162/2020 |
AUD.PROVINCIAL SECCION N. 5
A CORUÑA
SENTENCIA: 00162/2020
AUDIENCIA PROVINCIAL
SECCION QUINTA
A CORUÑA
Modelo: N30090
CALLE DE LAS CIGARRERAS Nº 1 (ENFRENTE A PLAZA PALLOZA) CP 15071
Teléfono: 981 18 20 99/98 Fax: 981 18 20 97
Correo electrónico:
Equipo/usuario: ER
N.I.G. 15057 41 1 2018 0000466
ROLLO: RPL RECURSO DE APELACION (LECN) 0000285 /2019
Juzgado de procedencia: XDO.1A.INST.E INSTRUCIÓN N.1 de NOIA
Procedimiento de origen: JVB JUICIO VERBAL 0000220 /2018
Recurrente: Roque
Procurador: RICARDO GARCIA-PICCOLI ATANES
Abogado: SANTIAGO QUESADA PEREZ
Recurrido: MAPFRE FAMILIAR COMPAÑIA DE SEGUROS Y REASEGUROS
Procurador: FRANCISCO JAVIER SALMONTE ROSENDO
Abogado: MARGARITA RUIZ NUÑEZ
La Sección Quinta de la Audiencia Provincial de A Coruña, constituida en Tribunal Unipersonal, ha pronunciado en nombre del Rey la siguiente:
SENTENCIA Nº 162/2020
Ilmo. Sr. Magistrado:
DON MANUEL CONDE NUÑEZ
En A CORUÑA, a uno de junio de dos mil veinte.
En el recurso de apelación civil número 285/2019, interpuesto contra la sentencia dictada por el Juzgado de Primera Instancia núm. 1 de Noia, en Juicio Verbal Civil por razón de Cuantía núm. 220/2018, seguido entre partes: Como APELANTE: DON Roque, representada por el Procurador Sr. GARCIA PICOLI-ATANES, como APELADO: MAPFRE FAMILIAR, CIA DE SEGUROS Y REASEGUROS, S.A., representada por el Procurador Sr. SALMONTE ROSENDO.-
Que por el Ilmo. Sr. Magistrado Juez del Juzgado de Primera Instancia nº 1 de Noia, con fecha 19 de febrero de 2019, se dictó sentencia cuya parte dispositiva dice como sigue:
Acordo, apreciando a excepción de cousa xulgada material, desestimar íntegramente a demanda interposta por don Roque, representado polo procurador don Ricardo Garcia Piccoli Atanes e asistido polo letrado don Santiago Quesada Pérez, fronte á entidade aseguradora Mapfre Familiar Compañía de Seguros y Reaseguros SL represenetada polo procurador don Francisco Javier Salmonte Rosendo e asistida polo letrado don Antonio Ruiz Permuy, e, en consecuencia, debo absolver á demandada de todos os pedimentos deducidos fronte a mesma neste procedemento.
Todo elo con imposición das custas xeradas nesta primeira instancia á parte demandada.
Notificada dicha sentencia a las partes, se interpuso contra la misma en tiempo y forma, recurso de apelación por la representación procesal de DON Roque, que le fue admitido en ambos efectos, y remitidas las actuaciones a este Tribunal, y realizado el trámite oportuno se pasaron los autos al magistrado ponente.
En la sustanciación del presente recurso se han observado las prescripciones y formalidades legales.
I.- La Sentencia del Juzgado de Primera Instancia nº 1 de Noia, de fecha 19 de febrero de 2019, estableció en su parte dispositiva:
Acordo, apreciando a excepción de cousa xulgada material, desestimar íntegramente a demanda interposta por don Roque, representado polo procurador don Ricardo García Piccoli Atanes e asistido polo letrado don Santiago Quesada Pérez, fronte á entidade aseguradora Mapfre Familiar Compañía de Seguros y Reaseguros S.L. representada polo procurador don Francisco Javier Salmonte Rosendo e asistida polo letrado don Antonio Ruíz Permuy, e, en consecuencia, debo absolver á demandada de todos os pedimentos deducidos fronte a mesma neste procedemento.
Todo elo con imposición das custas xeradas nesta primeira instancia á parte demandada.
En los fundamentos de derecho de la referida resolución se hacen constar las razones que conducen a su parte dispositiva, y, en concreto, las siguientes:
"Primero.- Alegacións das partes.
A parte demandante presentou escrito de demanda de xuízo verbal interesando no suplico deste que se ditase sentenza pola que se condenase á entidade aseguradora demandada a abonar á demandante a contía de
4.120,65 euros, máis os xuros do art. 20 da Lei de Contrato de Seguro, todo elo con imposición das custas xeradas.
En sustento da súa pretensión, a parte actora, alegou que o día 6 de agosto de 2010, tivo lugar un accidente de circulación na estrada de Noia a Muros. Como consecuencia de dito sinistro resultou lesionado don Roque que conducía o vehículo Audi A4, con matrícula ....XQH, co que colisionou o vehículo Opel Astra asegurado pola entidade demadnada.
A indemnización correspondente as ditas lesións ascende á suma de 7.865,17 euros dos cales:
-1.658,10 € correspóndense a 30 días impeditivos (55,27 €/día)
-3.330,88 € correspóndense a 112 días non impeditivos (29,74 €/día)
-498,90 € correspóndense a factor de corrección.
-2.161,17 € correspóndense a 3 puntos de secuela (720,39 €/dia)
-216,12 € correspóndense a factor de corrección aplicado sobre as secuelas.
En relación cos ditos feitos seguiuse o xuízo de faltas número 11/2011 no Xulgado de Primeira Instancia e Instrucción nº 1 de Noia. No seo do mesmo ditouse auto de contía máxima en virtude do que se promoveu o procedemento de execución de título xudicial número 7/2016. No seo de dito procedementeo a entidade aseguradora agora demandada abonou a suma de 3.744,52 euros.
Tendo en conta a cantidade xa abonada pola agora demandada a cantidade que se reclama no marco desde procedemento ascende a suma de 4.120,65 €.
Pola súa parte, a entidade aseguradora demandada, invocou, en primeiro termo a excepción de cousa xulgada argumentando que no marco do procedemento de execución invocado pola propia actora, concretamente na vista na que se substanciou a oposición a dita execución, xa se someterá a controversia as consecuencias lesivas derivadas do sinistro para o agora demandante, recaendo resolución en primeira instancia e en apelación que resolveron a mencionada controversia.
Subsidiariamente, opúxose a pretensión actora aducindo que a indemnización das lesións non pode ser outra que a acollida nas ditas resolucións fundamentada no informe médico forense que consta nas actuacións."
"Segundo.- Cousa xulgada.
En relación coa excepción de cousa xulgada compre lembrar que o Tribunal Supremo, en Sentenza de data 24 de febrero de 2001, declarou que existe un sólido corto xurisprudencial conforme ao que a cousa xulgada material, que presupón a firmeza da resolución xudicial que resolve sobre o fondo da controversia, produce dúas clases de efectos: un negativo ou preclusivo, que impide plantexar un novo proceso sobre un asunto xa resolto e outro positivo (vinculante ou prexudicial) que opera no sentido de non poder decidirse en proceso ulterior un tema ou punto litixioso de maneira distinta ou contraria a como xa foi resolto por Sentenza firme nun preito precedente, co que cabe noutra contenda invocar cousa xulgada para que sirva de base ou punto de partida á correspondente Sentenza (Sentenzas do 23 de marzo de 1990 e 12 de decembro de 1994). É dicir, que mediante este efecto créase una premisa que vincula ou que se resolva na resolución xudicial de futuro, ou despregar a súa eficacia nun xuízo seguinte (Sentenza de 21 de marzod e 1996).
En orde á cousa xulgada material (hoxe legalmente consagrada no artigo 222 da vixente Lei de Axuizamento Civil), o alto tribunal, en Sentenza de data 31 de decembro de 2002 declarou que a cousa xulgada esténdese mesmo a cuestións non xulgadas, en canto non deducidas expresamente no proceso, pero que resultan cubertas igualmente pola cousa xulgada impedindo a súa reproducción en ulterior proceso, cal sucede con peticións complementarias doutra principal ou otras cuestións deducibles e non deducidas, como unha indemnización de danos non solicitada, sempre que entre elas e o obxecto principal do preito exista una profunda ligazón, pois o mantemento no tempo da incertidume litixiosa, despois dunha demanda onde obxectiva e causalmente o actor puido facer valer todos os pedimentos que tiña contra o demandado, creba as garantías xurídicas do ameazado (Sentenzas do Tribunal Supremo de 28 de febrero de 1991 e do 30 de xullo de 1996), postulados en gran medida incorporados explícitamente agora ao artigo 400 da nova Lei de Axuizamento Civil, engadíndose que o xuízo sobre a concorrencia ou non da cousa xulgada ha de inferirse da relación xurídica controvertida, comparando o resolto no primeiro preito co pretendido no segundo (Sentenzas do Tribunal Supremo de 3 de abril de 1990, 31 de marzo de 1992, 25 de maio de 1995 e do 30 de xullo de 1996).
Por outro lado o Tribunal Supremo, en Sentenza de data 17 de febrero de 2003, con referencia expresa ao efecto negativo da cousa xulgada material, en caso de identidade de partes, con diferente "petitum" e "causa petendi", declarou que esa Sala ten declarado que a cousa xulgada é efecto dun pronunciamento xudicial, non dos seus razoamentos, polo que o faio a produce (Sentenza de 10 de abril de 1984), debendo ser igual a razón decisiva de ambas sentenzas > (Sentenzas de 10 de febrero de 1984, 25 de maio de 1995 e 9 de decembro de 1997).
Finalmente e, conforme establece a Sentenza do alto tribunal de data de 24 de setembro de 2003, a eficacia vinculante da cousa xulgada material esixe a concorrencia das tres identidades de persoas, cousas e causa ou razón de pedir, determinando a preclusión de todo ulterior xuízo sobre o mesmo obxecto e a imposibilidade de decidir de maneira distinta ao faio precedente, evitando que a controversia se renove ou que se actúen pretensións que contradigan o sentido da sentenza firme, sempre partindo da certeza dunha resolución sobre idéntico conflito, aínda recaído nun procedemento de distinta natureza. Elo posto que como se indica na Sentenza de 5 de xuño de 1987, a pretensión que xa foi examinada e resolta, quedou satisfeita e non existe razón válida para volver a ocuparse dela, sendo así que a concorrencia das referidas identidades ten que apreciarse establecendo un xuízo comparativo entre a sentenza anterior e as pretensións do ulterior proceso; a paridade entre...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba
-
SAP Las Palmas 650/2022, 16 de Septiembre de 2022
...general sobre la cosa juzgada, la sentencia dictada por la Sección 5ª de la Audiencia Provincial de A Coruña de 1 de junio de 2020 (ROJ: SAP C 1157/2020- CLI:ES:APC:2020:1157) expone Desde la perspectiva constitucional, el efecto negativo de la cosa juzgada impide la revisión o sometimiento......