STSJ Galicia 203/2018, 3 de Mayo de 2018
| Ponente | FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA |
| ECLI | ES:TSJGAL:2018:2836 |
| Número de Recurso | 4139/2016 |
| Procedimiento | Procedimiento ordinario |
| Número de Resolución | 203/2018 |
| Fecha de Resolución | 3 de Mayo de 2018 |
| Emisor | Sala de lo Contencioso |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.2
A CORUÑA
SENTENCIA: 00203/2018
- T.S.J.GALICIA CON/AD SEC.2ª
A Coruña
SENTENZA : /2018
RELATOR: D. FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA
RECURSO NUMERO: PROCEDEMENTO ORDINARIO núm. 4139/2016
RECORRENTE: CONCELLO DE PEDFRAFITA DO CEBREIRO
ADMINISTRACION DEMANDADA: CONSELLERÍA DE FACENDA/SOGAMA
NON NOME DO-REI
A Sección 002 dá Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia pronunciou a
SENTENZA
Ilmos./as. Sres./as. D./Dª
MARIA AZUCENA RECIO GONZÁLEZ- PTE
XULLO DIAZ CASAIS
FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA (R )
CARMEN NÚÑEZ FIAÑO ( R )
A Coruña, a tres de mayo de dous mil dezaoito.
No recurso contencioso-administrativo que, co número 4139/2016, presentado polo CONCELLO DE PEDRAFITA DO CEBREIRO, representado polo letrado dá Deputacion Provincial, contra as resolución de
28.09.2015 e 07.12.2015 de RETENCIÓN DE FONDOS DE COOPERACION LOCAL. É parte a Administración demandada a CONSELLERÍA DE FACENDA, representado polo letrado dá Xunta e SOGAMA, representada polo procurador Sr. Amenedo Martínez e asistida do letrado Sr. Varro García.
É relator ou Ilmo. Sr. D. FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA.
ANTECEDENTES DE FEITO
Admitiuse a trámite ou recurso, e practicáronse as dilixencias oportunas, presentado ou recorrente a súa demanda, na que solicitou que se acollera integramente ou recurso.
Conferido traslado á parte demandada, solicitouse a desestimación do recurso, de conformidade cos feitos e fundamentos de dereito consignados na contestación dá demanda.
Recibíndose ou asunto a proba e declarado concluso ou debate escrito, quedaron as actuacións sobre a mesa para resolver.
Na sustanciación do recurso observáronse as prescricións legais, sendo a súa contía 23.556,46 EUROS .
FUNDAMENTOS XURIDICOS
Os actos que se percorren son: a) resolución de 28.09.2015 dá CONSELLERÍA DE FACENDA de retención de fondos de cooperación local por débedas con SOGAMA e b) resolución dá Dirección Xeral de Planificación e orzamentos de 07.12.2015 que rexeita ou requerimento previo e procede á incautación dá indicada contía.
A cuestión controvertida resolvémola na sentenza de 08.01.2018 ( PO 4137/2016 )- ponente Sr. Díaz Casales- entre as mesmas representacións ( A Deputación representaba ó Concello de Castroverde ) onde dixemos:
Fundamentos da impugnación .
O Concello de Castroverde, despois de referir a súa vinculación con SOGAMA a través dun contrato administrativo asinado o 17 de novembro de 2006 e que a mesma procedeu a modificar unilateralmente o prezo contractual a partir do mes de marzo ata decembro de 2014, aos que se corresponden as contías "incautadas" pola Xunta de Galicia, fundamenta o recurso nos seguintes motivos: 1) resulta inviable no sistema administrativo que a Xunta de Galicia veña a operar unha compensación "triangular" a favor dunha empresa parte nun contrato administrativo, cando o acto administrativo, executivo, ejecutorio e con presunción de legalidade foi ditado pola corporación local, amparado na literalidad do contrato subscrito con SOGAMA, conforme ao cal a duración do contrato era de 15 anos e o importe que debía abonar polo tratamento dos residuos domésticos era de 47,09 €/tonelada, mediante certificación mensual e abono en 90 días, contraviniendo con iso a doutrina sentada por este TSJG na St. 729/2013 do 21 de outubro no recurso entre Sogama e o Concello de Pontevedra; 2) a irretroactividad do cambio de modelo, porque dando por válido o argumento que onde existía un contrato administrativo agora exista un modelo de adhesión á superestrutura da empresa que practicamente monopoliza o servizo, tal cambio só operaría a partir de marzo de 2015, que foi cando acabou o prazo outorgado aos Concellos para adherirse ao novo modelo pola Resolución da Consellería do 15 de decembro de 2014, polo que nunca poderían afectar os contratos existentes con anterioridade; 3) pero ademais resulta que o mecanismo para a "incautación" practicada regulouse no Art. 59 da Lei de orzamento para 2015, facendo unha aplicación retroactiva en relación con débedas de marzo a decembro de 2014 o que contraviene o principio de seguridade xurídica do Art. 9.3 da C .E.; 4) se contraviene a prohibición polo T.C. das chamadas compensacións triangulares, transcribindo a St. 41/2016 do 3 de marzo (Recurso 1792/2014 ) que declarou a nulidade do Art. 57 bis da LBRL por carecer do rango de orgánica; 5) interesa que de promova por esta Sala unha cuestión de inconstitucionalidade respecto da Disposición adicional 21ª da Lei 11/2013 de orzamentos de para 2014 e do Art. 59 da Lei 11/2014 de orzamentos para 2015, en base aos argumentos esgrimidos no escrito de interposición do recurso, polos seguintes motivos a) resultar vulneradoras do principio de autonomía local en relación cun servizo de competencia propia dos Concellos, convertendo un contrato administrativo nun instrumento de adhesión, perdendo os Concellos todas as prerrogativas recoñecidas na lexislación de contratos; b) falta de competencia da administración autonómica para converter un prezo privado nun tributo, invadindo con iso competencias da administración do estado e vulnerando o expresamente establecido no Art. 134.7 da C .E. conforme ao cal as Leis de Orzamentos non poden crear tributos; c) está a utilizarse a Lei de Orzamentos para fins distintos dos previstos constitucionalmente, porque aceptando que SOGAMA forma parte do sector público autonómico a súa actuación non está relacionada de forma directa e inmediata cos gastos e ingresos públicos; d) vulneración polo Art. 59 da Lei 11/2014 de orzamentos para 2015 do Art. 9.3 da C .E. tendo en conta que tratándose dun procedemento de gravame aplícase a unha reclamacións anteriores á súa entrada en vigor; e) a norma non cumpre as esixencias que para as leis singulares impón o T.C. por tratarse dunha medida que non foi razoable, proporcionada nin adecuada, supoñendo unha vulneración do dereito á tutela xudicial efectiva dos Concellos porque a única vía de reacción que queda é a cuestión de inconstitucionalidade, que é unha prerrogativa dos órganos xudiciais e porque estes non teñen posibilidade de exercer un control da mesma intensidade que cando se recorre un acto administrativo.
En atención ao exposto termina interesando que se dite sentenza pola que, estimando integramente o recurso, declárese a nulidade das Resolucións da Dirección Xeral de Planificación e Orzamentos da Xunta de Galicia do 28 de setembro de 2015 e 7 de decembro de 2015 polas que se incautan a contía de 15.705,81 € do Concello de Castroverde polas facturas pendentes de abono á empresa SOGAMA, S.A. correspondentes aos meses de marzo a decembro de 2014 e, se o considera oportuno, expoña a cuestión de inconstitucionalidade respecto da Disposición Adicional 21ª da Lei 11/2013 e o Art. 59 da Lei 11/2014 .
Oposición ao recurso pola administración demandada .
Polo Letrado da Xunta opúxose á demanda sinalando, que pese ao encomiable traballo do Letrado da Deputación, os feitos son os que son e neste caso a retención, que non incautación de fondos, e a desestimación do requirimento teñen a súa base na Disposición Adicional 21ª da Lei 11/2013, en relación coa cal o T.C. rexeitou, ata en 3 autos, as cuestións de inconstitucionalidade expostas, o TSJG na St. do 12 de maio de 2016 ditada no PO 4056/2015 se inadmitió o recurso en relación coa Resolución do 15 de decembro de 2014 e os Xulgados que entraron na cuestión de fondo obrigaron aos Concellos ao abono das débedas, polo que despois de indicar que se trata dun sistema de incorporación e permanencia voluntaria, do que o Concello de Castroverde non se desvinculou, non atopa motivos para cuestionar a corrección dunha retención que só executa o establecido nunha disposición legal ( D.A. 21ª da Lei 11/2013 ) polo que entende que o recurso ha de ser directamente desestimado.
En todo caso, despois de referir os antecedentes de SOGAMA, e a valoración positiva que mereceu a súa xestión pola Comisión Europea, advirte que a previsión contida na Disposición Adicional 2ª da Lei só ten un obxectivo que é asegurar a sustentabilidade do sistema e un límite que as percepcións polo canon non excedan o custo total que xera o tratamento dos residuos domésticos, pero que o sistema non é contractual senón de adhesión polo que, como recoñeceu a St. do TSXG do 23 de outubro de 2008 (Recurso 4441/2006)as condicións da adhesión deben ser marcadas polo poder público promovente do sistema, sendo ratificada pola St. 729/2013 do 21 de outubro .
Por outra banda o T.C. inadmitió, ata en 4 ocasións, as cuestións de inconstitucionalidade promovidas polos Xulgados do Contencioso-Administrativo polo que, despois de transcribir parcialmente o Auto do 26 de abril de 2016, renunciou a tratar o tema da formulación da cuestión de inconstitucionalidade, por entender que o T.C. falou ben claro.
En canto á limitación da obrigación de abono a partir de febreiro ou marzo de 2015 sinala o Letrado da Xunta que tal tese non foi acollida nin polo T.C. nin por ningunha das Sentenzas dos Xulgados que entraron na cuestión de fondo, en calquera caso nega calquera percorrido a esta cuestión tendo en conta de que na Disposición Adicional xa se establecía tanto a contía do prezo ou canon como a posibilidade da retención para o caso de falta de pagamentos, polo que atrasar ese pago máis aló dos dous meses supoñería o descoñecemento dunha previsión legal.
En relación coa formulación da cuestión de inconstitucional advirte que a petición formulada polo Concello non chega a constituír unha pretensión, porque esa posibilidade é unha potestade exclusiva dos órganos xudiciais (Sts. T.S. do 17 de decembro de 1.984 e 22 de xaneiro de 1.995) e, por outra, que a anulación do Art. 57 bis da LBRL ( St. T.C. 41/2016 )...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba