STSJ Galicia 116/2016, 16 de Marzo de 2016
| Ponente | MARIA DEL CARMEN NUÑEZ FIAÑO |
| ECLI | ES:TSJGAL:2016:2085 |
| Número de Recurso | 15333/2015 |
| Procedimiento | PROCEDIMIENTO ORDINARIO |
| Número de Resolución | 116/2016 |
| Fecha de Resolución | 16 de Marzo de 2016 |
| Emisor | Sala de lo Contencioso |
T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4
A CORUÑA
SENTENCIA: 00116/2016
- N11600
PLAZA GALICIA S/N
N.I.G: 15030 33 3 2015 0000645
Procedimiento : PO PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015333 /2015 /
Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA
De D./ña. Enrique
LETRADO FERNANDO VARELA BORREGUERO
PROCURADOR D./Dª. LUIS ANGEL PAINCEIRA CORTIZO
Contra D./Dª. TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA
LETRADO ABOGADO DEL ESTADO
PROCURADOR D./Dª.
PONENTE: D. MARIA DEL CARMEN NUÑEZ FIAÑO
EN NOMBRE DEL REY
La Sección 004 de la Sala de lo Contencioso-Administrativo del Tribunal Superior de Justicia de Galicia ha pronunciado la
SENTENCIA
Ilmos./as. Sres./as. D./Dª
JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE
JUAN SELLES FERREIRO
FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
MARIA DEL CARMEN NUÑEZ FIAÑO
A CORUÑA, dieciséis de marzo de dos mil dieciséis.
En el recurso contencioso-administrativo que, con el número 15333/2015, pende de resolución ante esta Sala, interpuesto por Enrique, representada por el procurador LUIS ANGEL PAINCEIRA CORTIZO dirigido por el letrado FERNANDO VARELA BORREGUERO, contra RESOLUCION DEL TERA-GALICIA DE FECHA 19/02/15 SOBRE IRPF 2005- 2009-2010. Es parte la Administración demandada el TRIBUNAL ECONOMICOADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, representado por el ABOGADO DEL ESTADO. Es ponente el Ilma. Sra. Dña. MARIA DEL CARMEN NUÑEZ FIAÑO
Admitido a trámite el presente recurso contencioso-administrativo, se practicaron las diligencias oportunas y, recibido el expediente, se dio traslado del mismo a la parte recurrente para deducir la oportuna demanda, lo que se hizo a medio de escrito en el que, en síntesis, tras exponer los hechos y fundamentos de Derecho que se estimaron pertinentes, se acabó suplicando que se dictase sentencia declarando no ajustada a Derecho la resolución impugnada en este procedimiento.
Conferido traslado a la parte demandada, se solicitó la desestimación del recurso, de conformidad con los hechos y fundamentos de Derecho consignados en la contestación de la demanda.
No habiéndose recibido el asunto a prueba y declarado concluso el debate escrito, quedaron las actuaciones sobre la mesa para resolver.
En la sustanciación del recurso se han observado las prescripciones legales, siendo la cuantía del mismo indeterminada.
Es objeto del presente recurso jurisdiccional el acuerdo dictado con fecha 19 de febrero de 2015 por el Tribunal Económico-Administrativo Regional de Galicia en la reclamación número NUM000, sobre liquidación practicada por el concepto de Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas, ejercicios 2005-2009-2010, concretamente por los rendimientos del capital mobiliario recibidos de "Femxa Formación, SL".
Las cuestiones planteadas en el recurso han sido resueltas en la reciente sentencia número 72/2016, de 2 de marzo, en sentido contrario a las pretensiones de la parte actora en atención a los siguientes fundamentos jurídicos que ahora reiteramos: " Tal e coma consta no informe xuntado ó acta de non conformidade a regularización practicada á Sra. Zaira é consecuencia directa das actuacións de inspección seguidas contra DAPACAR, DUALIA e FEMXA: examen das operacións realizadas o 12.07.2005: a) creación de DOPACAR por Dª Zaira ( 50% ) e Dº Luis Andrés ( 50% ) coa achega do 50% de Femxa; b) compra por DAPACAR do 25% de FEMXA a D. Abilio, c) creación de DUALIA por D. Enrique e esposa e acordo de ampliación de capital suscrito polo Sr. Enrique coa achega do 25% de FEMXA; e d) xunta extraordinaria de FEMXA acordando o reparto do dividendo 1.125.000 euros ás sociedades DAPACAR e DUALIA ( operación sen tributación ).
A AEAT considerou que existe un CONFLICTO DE NORMA, do que se deriva que a Sra. Zaira tería que tributar no IRPF polos 562.500 euros de dividendos que lle correspondía percibir.
O recorrente, dada a directa relación existente entre a súa regularización e a practicada ás sociedades DAPACAR e DUALIA, entende que está prescrito o dereito da administración a liquidar.
Fundamenta dita pretensión no feito de que as iniciais liquidacións xiradas a DAPACAR e DUALIA -polo imposto de sociedades do ano 2005- anulouna o TEAR en acordo de 12.05.2010 por non estarmos nun suposto de fraude de Ley/negocio indirecto.
Aínda que o TEAR reiniciou actuacións por un conflicto de normas - notificación de 11.06.2010- entende que nese momento estaba prescrito o dereito da administración dado que ( segundo o seu criterio ) a anulación acordada polo TEAR o 12.05.2010 o foi por unha causa de nulidade de pleno dereito ( art. 217.1.e LXT: prescindir total e absolutamente do procedemento ) e, en consecuencia, todo o actuado no anterior expediente e reclamación económico administrativo non interromperon a prescrición.
O letrado da administración rebate esta pretensión.
A problemática suscitada no recurso é, cando menos, curiosa, paradoxal dado que, non se discute polo propio recorrente, que as actuacións seguidas pola inspección de Tributos para liquidalo IRPF do ano 2005 ( e os dos anos 2007/08 ) están realizadas dentro do prazo do artigo 66 a) LXT e, en consecuencia, non se podería falar de prescrición; nembargantes, a nulidade da liquidación practicada fundaméntase na posible prescrición da acción para liquidar a actuación realizada por un terceiro; cuestión que - segundo o alegadoestá suscitada ante o TEAC ( recursos de alzada de 25.03.2015 ).
É dicir, o feito de que a liquidación obxecto de recurso derive ou sexa consecuencia das practicadas ás sociedades obrigaría a resolver cuestións que, realmente, correspondía resolver nos procesos nos que actúan as sociedades DAPACAR e DUALIA e que, na practica están pendente do acordo do TEAC ( e dun eventual recurso xurisdiccional ). O que acontece é que non resulta posible a acumulación nin tampouco a suspensión por prexudicialidade administrativa ( é dicir, espéralo resultado final da reclamación suscitada polas compañías ), nin tampouco se solicita, o que obrigaría a pronunciarse - adiantamos que este pronunciamento carecería de efecto do cousa xulgada verbo de terceiros - sobre tódalas cuestións, inclusive a prescrición da acción liquidadora dirixida contra terceiros.
Verbo da capacidade da AEAT de refacelas liquidacións anuladas por resolución do TEAR ou dos tribunais, a xurisprudenza é clara.Tal e coma establece a STS 26.03.2015 : Como dixemos na sentenza do 19 de novembro de 2012 (casa. en int. lei 1215/2011), esta Sala vén mantendo a posibilidade de reiterar liquidacións tributarias anuladas en vía económico- administrativa por defectos procedimentales, a fin de que a Administración pode emendar o vicio advertido, aínda que a resolución non o ordenase.
Neste sentido, resultan significativas as sentenzas do 26 de marzo de 2012, ( casa. 5827/2009 ) e do 14 de xuño de 2012, ( casaciones 6219/2009 e 5043/2009 ), que resumen a posición da Sala, baseada na doutrina da conservación dos actos e trámites cuxo contido se mantivo de non cometerse a infracción procedimental que deu orixe á nulidade, así como na posibilidade de convalidación pola Administración dos actos anulables, emendando os vicios de que adoezan ( art. 66 e 67 da Lei 30/1992 ), aínda que lembran os límites establecidos a partir da sentenza do 7 de outubro de 2000 (casa. 3090/1994 ), a prescrición e a santidade da cousa xulgada, que impide recoñecer unha terceira oportunidade, en aras do principio de boa fe, ao que están suxeitas as Administracións Públicas na súa actuación ( art. 3.1 da Lei 30/199275 ), pola prescrición do abuso de dereito e polo principio de seguridade xurídica proclamado no artigo 9.3 da Constitución .
En cambio, esta Sala negou a retroacción de actuacións para os supostos de vicios de fondo apreciados en vía económico- administrativa.
Así, as sentenzas do 7 de abril de 2011, ( casa. 872/2006 ) e do 26 de marzo de 2012, ( casa. 5827/2009 ) antes referida, aínda que esta última matizou a doutrina, ao sinalar que o feito de que non caiba retrotraer actuacións cando a liquidación adoece dun defecto substantivo, non trae de seu que lle estea vedado á Administración aprobar outra liquidación axustada a Dereito, mentres non decaese o seu dereito polo transcurso do tempo, A esta última conclusión chégase na referida sentenza do 26 de marzo de 2012, porque a imposibilidade de volver liquidar, aínda cando a potestade non prescribise, carece de sustento normativo, tanto ordinario como constitucional, agregándose que "aínda máis, o xa mencionado principio de eficacia administrativa e o deseño dun sistema xusto no que cada cal ha de tributar de acordo coa súa capacidade económica ( art. 31.1 da Constitución ) avogan por unha solución distinta, sempre, está claro, que a seguridade xurídica quede salvagardada mediante o respecto dos prazos de prescrición e as garantías de defensa do contribuínte debidamente satisfeitas". ?.Con todo, esta facultade da Administración non é absoluta, pois está suxeita, dun lado, ao límite da prescrición, debendo terse en conta neste punto a nosa xurisprudencia sobre a interrupción da prescrición e a negativa areconocer tal efecto ás actos nulos de pleno dereito ( sentenza, entre outras, do 11 de febreiro de 2010, casa. 1198/01 ) e, doutro, á imposibilidade da repetición do mesmo erro pola Administración Tributaria, non podendo ter consecuencias tampouco na determinación dos intereses de demora, como recoñeceu esta Sala recentemente, rectificando a súa anterior doutrina, nas dúas sentenzas do 14 de xuño de 2012, (casaciones 6219/2009 e 5043/2009 ), ao considerar, tratándose do sistema de autoliquidación, fronte ao criterio inicial de aplicar o interese de demora por todo o tempo transcorrido desde o fin do período voluntario ata que a Administración dita a nova liquidación, que a...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba