STSJ Galicia 433/2013, 12 de Junio de 2013

JurisdicciónEspaña
Número de resolución433/2013
Fecha12 Junio 2013

T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4

A CORUÑA

SENTENCIA: 00433/2013

- N11600

N.I.G: 15030 33 3 2012 0015881

Procedimiento : PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015618 /2012 /

Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA

De D./ña. Romulo

LETRADO RUBEN BOUZAS PEREZ

PROCURADOR D./Dª. MARIA DEL MAR PENAS FRANCOS

Contra D./Dª. TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA

LETRADO ABOGADO DEL ESTADO

PROCURADOR D./Dª.

PONENTE: D. JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

EN NOMBRE DEL REY

La Sección 004 de la Sala de lo Contencioso-Administrativo del Tribunal Superior de Justicia de Galicia ha pronunciado la

SENTENCIA

Ilmos./as. Sres./as. D./Dª

JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

JUAN SELLES FERREIRO

FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

MARIA DOLORES RIVERA FRADE

A CORUÑA, doce de junio de dos mil trece.

En el recurso contencioso-administrativo que, con el número 15618/2012, pende de resolución ante esta Sala, interpuesto por Romulo, representado por la procuradora D.ª MARIA DEL MAR PENAS FRANCOS, dirigida por el letrado D. RUBEN BOUZAS PEREZ, contra ACUERDO DE 30-05-12 QUE DESESTIMA RECLAMACION CONTRA OTRO DE LA AGENCIA ESTATAL DE ADMINISTRACION TRIBUTARIA DE A CORUÑA SOBRE LIQUIDACION PROVISIONL POR IMPUESTO RENTA PERSONAS FISICAS, EJERCICIO 2006, RECLAMACION NUM000 . Es parte la Administración demandada el TRIBUNAL ECONOMICOADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, representado por el ABOGADO DEL ESTADO. Es ponente el Ilmo. Sr. D. JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE.

ANTECEDENTES DE HECHO
PRIMERO

Admitido a trámite el presente recurso contencioso-administrativo, se practicaron las diligencias oportunas y, recibido el expediente, se dio traslado del mismo a la parte recurrente para deducir la oportuna demanda, lo que se hizo a medio de escrito en el que, en síntesis, tras exponer los hechos y fundamentos de Derecho que se estimaron pertinentes, se acabó suplicando que se dictase sentencia declarando no ajustada a Derecho la resolución impugnada en este procedimiento.

SEGUNDO

Conferido traslado a la parte demandada, se solicitó la desestimación del recurso, de conformidad con los hechos y fundamentos de Derecho consignados en la contestación de la demanda.

TERCERO

No habiéndose recibido el asunto a prueba y declarado concluso el debate escrito, quedaron las actuaciones sobre la mesa para resolver.

CUARTO

En la sustanciación del recurso se han observado las prescripciones legales, siendo la cuantía del mismo determinada de 1.660,98 euros.

FUNDAMENTOS JURIDICOS
PRIMERO

El presente recurso jurisdiccional lo dirigen D. Romulo Y Dª Carmela contra el acuerdo del Tribunal Económico-Administrativo Regional de Galicia de 30 de mayo de 2012, dictado en la reclamación NUM000, sobre liquidación en concepto de Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas, ejercicio 2006.

La cuestión litigiosa gira en torno a la deducción por adquisición de vivienda habitual, toda vez que los recurrentes no son plenos propietarios de la misma, sino nudos propietarios.

SEGUNDO

Con relación a los ejercicios 2008 y 2009, a instancia de los mismos demandantes, en nuestra sentencia de 7/2/2013 (recurso 15178/12 ) hemos resuelto dicha cuestión en los siguientes términos:

  1. ) A dedución éo a favor do adquirente que a destine a vivenda habitual e o nó propietario carece deste dereito, que corresponde ao usufructuario. É dicir, o suxeito pasivo debe ter o dereito á ocupación da vivenda e este dereito só se adquire coa plena propiedade, non coa nuda propiedade. A circunstancia do noso caso en concreto, en que o usufructuario permite ao nó propietario ocupar a vivenda, non altera o anterior xa que se focalizamos o dereito á dedución en quen efectivamente use a vivenda, aínda que careza do dereito real a usala, a dedución se estendería a terceiros que carecen deste dereito real de uso e desfrute.

  2. ) O precepto configura unha dedución a favor do adquirente (ou rehabilitante) do inmoble que o destine a residencia habitual e se resulta que destinalo ou non ao devandito uso non depende del, senón dun terceiro que llo permite ou non, queda fóra do ámbito de disposición do suxeito pasivo facer efectiva unha das condicións para a aplicación da dedución.

Pola contra e como sinala a STSX Cataluña 374/2012: A posibilidade da exención por reinvestimento en vivenda habitual, ou a que lle é próxima de poder practicar a dedución por adquisición de vivenda, cando só se ostenta a nuda propiedade ou un dereito de uso e desfrute, é cuestión que non está exenta de polémica, pois doutrinal e jurisprudencialmente non tiveron unha resposta pacífica. Proba diso é que o criterio da sentenza de 7 de abril de 2001 do Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco, que se invoca no escrito de demanda, mantido noutras posteriores sentenzas, como a do 5 de xullo de 2002, que recolliamos, entre outras, na nosa sentenza núm. 767/2005, do 30 de xuño, foi abandonado por ese Tribunal na ulterior sentenza do 15 de febreiro de 2006. Nesa a nosa sentenza 767/2005, desestimamos o recurso en que se pretendía a dedución por adquisición de vivenda habitual duns cónxuxes que eran usufructuarios desta, e non ostentaban a nuda propiedade, que correspondía aos fillos do matrimonio, sen que quedase acreditado que o devandito inmoble fose a vivenda habitual de todos eles. Se ben na devandita Sentenza partiamos en primeiro termo do argumento literal fundamentado en que o termo "adquisición da vivenda habitual" non comprende dereitos de desfrute como o usufruto, citabamos a continuación a indicada Sentenza do TSJ de País Vasco do 5 de xullo de 2002 e outra na que se admitía a dedución pola vía do artigo 78 da Lei 18/1991, cando nó propietario e usufrutuario, da mesma vivenda habitual, presentan declaración conxunta como partes integrantes da mesma unidade familiar, sendo a ratio decidendi da nosa sentenza desestimatoria que o recorrente e a súa esposa "ostentan unicamente o usufruto vitalicio, fronte á nuda propiedade que corresponde aos fillos do matrimonio, sen que quede acreditado que o devandito inmoble sexa a vivenda habitual de todos eles".

Se ben obiter dita, na nosa sentenza núm. 1126/2010 estimamos que cando a desmembración dunha parte do dominio non se produce voluntariamente, senón por causa do...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR