STSJ Galicia 5723, 23 de Noviembre de 2005

PonenteFERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA
ECLIES:TSJGAL:2005:5723
Número de Recurso5289/2002
ProcedimientoCONTENCIOSO
Número de Resolución5723
Fecha de Resolución23 de Noviembre de 2005
EmisorSala de lo Contencioso

Recurso núm. 02/0005289 /2002 NO NOME DE EL-REI A sala do contencioso-administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia dictou a SENTENCIA Núm. 1082/05 ILTMO. SRES.

D. JUAN SELLES FERREIRO-presidente D. FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA Dª BLANCA FERNÁNDEZ CONDE A Coruña, 23 de novembro de 2005.

O proceso contencioso-administrativo núm. 02/0005289/2002, pendiente da resolución nesta sala, presentouno D/Dª Jose Ángel , a COMUNIDADE HERDITARIA DE D. Braulio e A COOPERATIVA DEL MAR SAN MIGUEL coa representación do procurador Sr. Pardo de Vera e coa asistencia do letrado Sr/a Várela Borreguero contra a desestimación por silencio da reclamación presentada o 12.09.2002; é parte demandada o Concello de Marín, coa representación da procuradora Sra. Bermúdez Tasende e coa asistencia do letrado Sr. García González.

A contía do recurso é indeterminada máis inferior a 25 millóns ptas. .

ANTECEDENTES DE FEITO PRIMEIRO.-Despois de ser admitido a trámite o recurso e tras practicabas dilixencias oportunas, a parte recorrente formalizou a demanda; onde alegaba o que consideraba pertinente e rematou coa solicitude de que se dictase sentencia na que se estimase o recurso.

SEGUNDO

Déuselle conta á parte demandada, quen a contestou en tempo e forma, para alega-lo o que considerou oportuno e rematou coa súplica de que fora desbotado o recurso.

TERCEIRO

Tralo tramite de conclusións, declarouse rematado o debate escrito e sinalouse a votación e o acordó o día 23.11.2005.

CUARTO

Os trámites e mailas formalidades legáis foron cumpridas.

VISTO: É relator o Iltmo. Sr/a. Maxistrado FERNANDO FERNÁNDEZ LEICEAGA FUNDAMENTOS XURIDICOS PRIMEIRO.- Segundo resulta do expediente, o 12.12.2002 o Sr. Jose Ángel - no seu nome e no da Cooperativa del mar san Miguel -presentou un escrito no Concello de Marín no que solicitaba a retirada inmediata da parada de autobús sita frente ó número 112 da rúa Calvo Sotelo. O 24.03.2003, tras un informe da policía local, rexeitáronlle a reclamación.

O 08.08.2002 denunciara a colocación da cabina do trolebús que lle obstaculizaba o uso do baixo e o tráfico de peóns. O 12.09 reitera a súa petición.

Os recurrentes alegan selos propietarios (e arrendatario do baixo) do edifico núm 112 da rúa Calvo Sotelo de Marín, que consta dun baixo e garaxe, o Concello procedeu a colocar unha marquesina na beirarrúa que impide o uso do garaxe e do baixo.

Alegan que non existía ningún trámite de información pública, nin audiencia dos afectados, que non figuran informes preceptivos e que a parada do autobús realízase con perigo, e que estamos ante unha auténtica VÍA DE FEITO.

A administración nega que poidamos falar de vía de feito e négalle legitimación ós recurrentes dado que non existe un garaxe con entrada pola rúa Calvo Sotelo.

Consonte sinala a STSX Cataluña de 31.01.2002 La expresa extensión del ámbito del recurso a las vías de hecho, novedad importante de la Ley procesal de 1998, deriva de lo previsto en el art. 43.1 LOTC (RCL 1979\2383; ApNDL 13575) (extensión del recurso de amparo constitucional a las violaciones de derechos y libertades fundamentales originados por "simple vía de hecho" de los poderes públicos) y de la construcción doctrinal y jurisprudencial de la vía de hecho, caracterizada por la carencia de norma legal habilitante o título legítimo para dar cobertura a la actuación administrativa en su conjunto y definida como toda actuación material de la Administración carente de título jurídico que la justifique (Garrido Falla, entre otros conceptos que pudieran citarse), a partir de lo dispuesto en los arts. 100.1 y 103LPA de 1958 (RCL 1958/1258,1469, 1504 y RCL 1959, 585; NDL 24708).

Conforme a dicha dicción legal ("actuaciones materiales que constituyan vía de hecho" - art. 25.2 LJCA 98 -) y doctrina que la ha ido perfilando ha de descartarse del concepto de vía de hecho la decisión administrativa que, aunque en sí misma pudiera constituir o constituyera un atentado al orden jurídico-público, no se traduzca en una actuación material inmediata, siendo tradicional que la figura de la vía de hecho sólo tenga conexión con las actuaciones materiales de la Administración (López Menudo).

Asimismo es sabido que no es posible juzgar actos o actuaciones administrativas hipotéticas o futuras o simples conjeturas u opiniones de los órganos o autoridades de la Administración, dada la delimitación del objeto del recurso jurisdiccional (art. 25 LJCA 98), por otra parte lógica o racional.

Tamén a STSX Castela-A Mancha de 27.01.2001 precisa que a lei se está referindo a actuacións materiais da Administración carentes de cobertura xurídica, pero non aquelas que incorran en calquera vicio procedimental inclusive os mais graves de vulneración de dereitos fundamentáis ou os de omisión do procedemento legalmente establecido que determinarían a súa nulidade de pleno dereito, senón de actuacións materiais nas que non concorre a decisión administrativa previa que lles serve de fundamento ou, noutras palabras, que non se exercitou a postestade administrativa en virtude de decisiíon ou suporte que lle preste a necesaria cobertura xurídica, desenvolvéndose ó marxe absoluto do exercicio da potestade, procedemento e decisión do órgano competente.

Tamén a segundo a STSX Andalucía de 27.03.2003 se define como: Esta Sala respecto a la vía de hecho expresó en sentencia de 23 de noviembre de 2001 (JUR 2002\54856) que "la vía de hecho se ha considerado que podía presentar dos modalidades. El denominado en Derecho francés mangue de droit, cuando la Administración hace uso de un poder del que legalmente carece, o el mangue de procedure,...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR