VI

AutorEnrique Álvarez Cora
Páginas95-101

Page 95

1. Privilegium

El privilegio no es ius generale, y ha de observarse en sus tér-minos estrictos de Derecho singular o especial: Priuilegia non faciunt Ius generale, ideoque in suis terminis seruanda (37). Tiene una causa, singular o especial, y ocurre que, si cesa la causa, cesa también el privilegio: Priuilegium cessat, cessante causa priuilegii
(1), Priuilegii causa cessante cessare debet priuilegium (4). El privilegio es un ius extraordinario: Priuilegium dicitur ius extraordinarium (57).

El príncipe tiene la potestad de conceder y revocar el privilegio: Priuilegium a principe concessum potest reuocare (4). El privilegio requiere confirmación: Priuilegium non confirmatum non ualet (56). No admite mutación: Priuilegium non potest mutari (28); y gana fuerza gracias al tiempo inmemorial: Tempus immemorabile priuilegij uim obtinet (28).

El privilegio no es derogado por el acto del príncipe contrario que no le afecta directamente: Priuilegium per actum principis contrarium quantum ad alia non tollitur (30). El príncipe no puede derogar sin causa el privilegio concedido por razón de mérito: Priuilegium pro benemeritis concessum a Principe, non tollitur sine causa (15). No subsiste el privilegio del príncipe en perjuicio de la utilidad pública o privada: Priuilegium Principis in publica vtilitatis praeiudicium non subsistit, & contra commoda rei priuatae (19), Priuilegium ob vtilitatem publicam reuocatur (30); ni en perjuicio de terceros: Priuilegium intelligitur saluo iure tertij (36).

Page 96

Pierde el privilegio quien realiza un acto contrario a ese mismo privilegio: Priuilegiatus per actum contrarium priuilegium amittit (37), Priuilegium amittit, qui facit actum contrarium ad ipsum priuilegium
(41); lo que incluye a quien abusa del privilegio: Priuilegium amittit qui eo abutitur (36).

Sed – No se presume una renuncia total al privilegio cuando se realiza un acto contrario al privilegio, aunque este acto lo prejuzgue así: Priuilegio in totum renunciare non praesumitur, qui facit actum contrarium priuilegio, licet quod illum actum sibi praeiudicet (43).

El privilegio puede adquirir la fuerza jurídica del contrato: Priuilegia in Aragonia transeunt in vim contractus (10). Cuando asume esta naturaleza contractual de irrevocabilidad, se apuntala su irrevocabilidad: Priuilegium non potest reuocari, quando assumit contractus naturam irreuocabilem (28).

2. Privilegia

El privilegio posterior no deroga el anterior: Priuilegium secundum non derogat primo (56). Esto se compadece con la idea general de que no puede utilizarse un privilegio contra otro: Priuilegiatus non vtitur priuilegio contra priuilegiatum (19).

Sed – Hay que atender al último privilegio: Priuilegium vltimum attenditur (20).

Si el privilegio nuevo no hace mención del antiguo, este no se considera regularmente suprimido, y lo mismo sucede cuando el privilegio antiguo tiene una cláusula derogatoria, o cuando el privilegio nuevo especial no hace ninguna mención del antiguo general, aunque lleve incorporada cláusula non obstante: Priuilegium nouum an & quando praesumatur antiquum tollere. Quod si in secundo priuilegio nulla est facta mentio primi, non censetur sublatum primum regulariter. Et id praesertim, quando primum priuilegium habet clausulam derogatoriam. Et id multo magis quando secundum priuilegium speciale nulla mentione facta primi generalis, tolleret in totum ius illius primi priuilegiati, & sic ei esset nimis...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR