STSJ Galicia 118/2014, 5 de Marzo de 2014

PonenteJOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ-CASTROVERDE
ECLIES:TSJGAL:2014:6153
Número de Recurso15281/2013
ProcedimientoPROCEDIMIENTO ORDINARIO
Número de Resolución118/2014
Fecha de Resolución 5 de Marzo de 2014
EmisorSala de lo Contencioso

T.S.X.GALICIA CON/AD SEC.4

A CORUÑA

SENTENCIA: 00118/2014

- N11600

N.I.G: 15030 33 3 2013 0017606

Procedimiento : PROCEDIMIENTO ORDINARIO 0015281 /2013 /

Sobre: ADMINISTRACION TRIBUTARIA Y FINANCIERA

De D./ña. Blas

LETRADO MARIA COSTAS OTERO

PROCURADOR D./Dª. MIGUEL VILARIÑO GARCIA

Contra D./Dª. TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA

LETRADO ABOGADO DEL ESTADO

PROCURADOR D./Dª.

CODEMANDADA: GAS NATURAL SERVICIOS SDG,S.A.

PROCURADOR: JOSE MARTIN GUIMARAENS MARTINEZ

LETRADO VICTOR QUESADA MORALES

PONENTE: D. JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

EN NOMBRE DEL REY

La Sección 004 de la Sala de lo Contencioso-Administrativo del Tribunal Superior de Justicia de Galicia ha pronunciado la

SENTENCIA

Ilmos./as. Sres./as. D./Dª

JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE

JUAN SELLES FERREIRO

FERNANDO FERNANDEZ LEICEAGA

MARIA DOLORES RIVERA FRADE

MIGUEL HERNANDEZ SERNA

A CORUÑA, cinco de marzo de dos mil catorce. En el recurso contencioso-administrativo que, con el número 15281/2013, pende de resolución ante esta Sala, interpuesto por Blas, representado por el procurador D. MIGUEL VILARIÑO GARCIA, dirigido por la letrada D.ª MARIA COSTAS OTERO, contra RESOLUICIONES DEL TEAR DE 10/10/12 Y 28/02/13. SOBRE IVA ELECTRICIDAD. EXPEDIENTE NUM000 .Es parte la Administración demandada el TRIBUNAL ECONOMICO-ADMINISTRATIVO REGIONAL DE GALICIA, representado por el ABOGADO DEL ESTADO y la codemandada GAS NATURL SERVICIOS SDG, S.A. representada por el procurador D. JOSE MARTIN GUIMARAENS MARTINEZ dirigido por el letrado D.VICTOR QUESADA MORALES.

Es ponente el Ilmo. Sr. D. JOSE MARIA GOMEZ Y DIAZ CASTROVERDE.

ANTECEDENTES DE HECHO
PRIMERO

Admitido a trámite el presente recurso contencioso-administrativo, se practicaron las diligencias oportunas y, recibido el expediente, se dio traslado del mismo a la parte recurrente para deducir la oportuna demanda, lo que se hizo a medio de escrito en el que, en síntesis, tras exponer los hechos y fundamentos de Derecho que se estimaron pertinentes, se acabó suplicando que se dictase sentencia declarando no ajustada a Derecho la resolución impugnada en este procedimiento.

SEGUNDO

Conferido traslado a las partes demandadas, se solicitó la desestimación del recurso, de conformidad con los hechos y fundamentos de Derecho consignados en las contestaciones de la demanda.

TERCERO

No habiéndose recibido el asunto a prueba y declarado concluso el debate escrito, quedaron las actuaciones sobre la mesa para resolver.

CUARTO

En la sustanciación del recurso se han observado las prescripciones legales, siendo la cuantía del mismo de 279,54 euros.

FUNDAMENTOS JURIDICOS
PRIMERO

El presente recurso jurisdiccional lo dirige D. Blas contra el acuerdo del Tribunal Económico-Administrativo Regional de Galicia de fecha 30 de octubre de 2012, dictado en las reclamaciones NUM001 y NUM002, acumuladas sobre repercusión del Impuesto sobre el Valor añadido en facturas giradas por "Unión Fenosa comercial, S.L.", hoy "Gas Natural Servicios SDG, S.A.", en fechas 26 de marzo de 2012 y 15 de junio de 2012.

El recurrente, trabajador jubilado de la empresa "Gas Natural Fenosa", percibe de la misma energía eléctrica de modo gratuito (tarifa bonificada), en los términos del Convenio de aplicación, versando la cuestión litigiosa sobre la procedencia de la repercusión en concepto de IVA que la empresa ha efectuado en las facturas antes mencionadas.

SEGUNDO

En nuestra sentencia de 5/2/14, dictada en el recurso 15282/13, hemos resuelto cuestión idéntica a la presente en los siguientes términos:

ós efectos do devengo/territorialidade do imposto, sen que ( na súa interpretación ) a Directiva 2006/112/CE exclúa que poida cualificarse coma prestación de servizos.

Non podemos compartir esta pretensión o non incorre-lo lexislador español en ningunha infraccion da Diretiva 2006/112/CE. Partirmos de que a Sexta Directiva e a Directiva 2006/112 establecen un sistema común do IVE baseado, concretamente, nunha definición uniforme das operacións suxeitas a gravame (véxanse as sentenzas do 12 de xaneiro de 2006, Optigen e outros, C- 354/03, C-355/03 e C-484/03, Rec. p. I-483, apartado 36; de 21 de febreiro de 2006, Halifax e outros, C-255/02, Rec. p. I-1609, apartado 48, así como do 20 de xuño de 2013, Newey, C-653/11, apartado 39). A este respecto, segundo xurisprudencia consolidada do Tribunal de Xustiza, o concepto de «entrega de bens» obxecto dos artigos 5, apartado 1, da Sexta Directiva e 14, apartado 1, da Directiva 2006/112 non se refire á transmisión da propiedade nas formas establecidas polo Dereito nacional aplicable, senón que comprende toda operación de transmisión dun ben corporal efectuada por unha parte que faculte a outra parte para dispoñer de feito de dito ben coma se fose o seu propietario (véxanse as sentenzas do 14 de xullo de 2005, British American Tobacco e Newman Shipping, C-435/03, Rec.

p. I-7077, apartado 35; Optigen e outros, antes citada, apartado 39; Halifax e outros, antes citada, apartado 51; do 3 de xuño de 2010, De Fruytier, C-237/09, Rec. p. I-4985, apartado 24, e do 18 de xullo de 2013, EvitaK, C-78/12, apartado 33).; o artigo 15 indica que se tratase coma propiedade tanxible ( na redacción orixinal falaba de que se asimilaria a bens corporais ) a electricidade, e o regula dentro do capítulo titulado ENTREGA DE BENS; en tanto que no artigo 25 considera que a prestación de servizos é a cesión dun ben incorporal, representado ou non por un título. Tampouco estariamos nalgún dous supostos asimilados ( art.º 26 ) ou non falarmos de bens afectados nin tampouco de prestación de servizos.

Do dito resulta que a cualificación de entrega de ben é concorde coa lexislación e xurisprudenza comunitaria.

TERCEIRO

Verbo da existenza ou non de onorosidade; o Tribunal de Xustiza declarou que unha entrega de bens só se realiza «a título oneroso», no sentido dos artigos 2, número 1, da Sexta Directiva, e 2, apartado 1, letra a), da Directiva 2006/112 e, polo tanto, só está suxeita a gravame se entre o provedor e o beneficiario existe unha relación xurídica en cuxo marco se intercambian reciprocamente prestacións e a retribución percibida polo provedor constitúe o contravalor efectivo do ben entregado o beneficiario (véxanse, en particular, en materia de prestación de servizos, as sentenzas antes citadas Tolsma, apartado 14, e GFKL Financial Services, apartado 18).

En efecto, a base impoñible na entrega dun ben consiste en todo o que se recibe como contraprestación polo ben entregado (véxanse, en particular, en materia de prestación de servizos, as sentenzas Tolsma, antes citada, apartado 13, e do 29 de outubro de 2010, Astra Zeneca UK, C-40/09, Rec. p. I-7505, apartado 28), de maneira que tal entrega se efectúa «a título oneroso», no sentido dos artigos 2, número 1, da Sexta Directiva e 2, apartado 1, letra a), da Directiva 2006/112 se existe unha relación directa entre o ben entregado e a contraprestación recibida (véxanse as sentenzas do 7 de outubro de 2010, Loyalty Management UK e Baxi Group, C-53/09 e C-55/09, Rec. p. I-9187, apartado 51, así como do 8 de novembro de 2012, Profitube, C-165/11, apartado 51).

O recorrente nega que exista dita contraprestación por parte do traballador dado que o consumo ou non da electricidade ( que a empresa no Convenio Colectivo debe subministra-los traballadores ) non afecta ó soldo derivado da prestación laboral ( este é idéntico se utilice ou non a electricidade ), o que carretaría que falaramos dunha prestación a título gratuito e, en consecuencia, non suxeita ó IVE..

O TEAR, seguindo o criterio das resolucións 13.05.2002 ( consulta 716/2002 ) e 16.12.2008 ( CV2405/2008 ), aínda admitindo que a entrega se realiza a título gratuito ( ós efectos do IVE, dado que verbo do IRPF admite que é unha retribución en especie ), considera que estaríamos nun suposto de autoconsumo do art. 9 LIVE e, en consecuencia, por aplicación do artigo 88 Lei 37/92, o empresario estaría obrigado a repercuti-lo IVE ó traballador que recibe a electricidade, xirándolle a correspondente factura.

Esta posibilidade a prevé o artigo 16 da Directiva 2006/112/CE que asimila a unha entrega de bens a título oneroso o destino por un suxeito pasivo dun ben da súa empresa ás súas necesidades privadas ou as do persoal da súa propia empresa....

Os artigos 5. º, apartado 6, e 6. º, apartado 2 ( actualmente artigo 16-17-18 da Directiva 2006/112 ), da Sexta Directiva asimilan determinadas...

Para continuar leyendo

Solicita tu prueba

VLEX utiliza cookies de inicio de sesión para aportarte una mejor experiencia de navegación. Si haces click en 'Aceptar' o continúas navegando por esta web consideramos que aceptas nuestra política de cookies. ACEPTAR